Βlog-4-All

Τα graffiti είναι ένα θέμα που απασχολεί καθημερινά πολλούς τομείς της κοινωνίας. Στα σχολεία πολλοί υπογράφουν με tagιές. Ομολογώ πως αυτού του είδους τα graffiti δεν μου πολυαρέσουν. Είναι πολύ σκέτα. Το νόημα του tag, απ' τα λίγα που ξέρω είναι η υπογραφή σε ένα μεγαλύτερο graffiti. Άρα αυτό δεν είναι graffiti και δεν είναι ωραίο κάποιος που δεν ασχολείται να κολλάει παντού την υπογραφή του, που είναι ένα απλούστατο θέμα που μπορεί να το κάνει ο καθένας. Το graffiti λοιπόν μπορούμε να πούμε πως είναι ένα είδος τέχνης. Πολλοί το θεωρούν ''βρώμικο'', θίγει τον καθωσπρεπισμό της καλής κοινωνίας και τους δήθεν κουλτουριάρηδες. Προτιμούν να βλέπουν ένα ερειπωμένο σπίτι να καταρρέει και μαζί του να καταρρέουν και οι αναμνήσεις που το συνοδεύουν παρά να παίρνει μια ωραία, πιο ευχάριστη μορφή με ένα graffiti. Προτιμούν παρκάροντας να βλέπουν τον γκρι, ψυχρό τοίχο του parking στην πολυκατοικία που μένουν, την τόσο εκλεπτυσμένη και τόσο ''ντελικάτη''. Είναι πολύ αχρείο για τα γούστα τους. Το graffiti δείχνει παραμορφωμένα πτυχές της ζωής τους, ευαίσθητα σημεία που δεν θέλουν να αποκαλύτουν. Εντέχνως παραμορφωμένα τα graffiti καυτηριάζουν τη κοινωνία. Πολλοί θα πουν ''μα καλά αυτό που κάνουν, το κάνει ο καθένας δίχως εξαίρεση''. Μα δεν είναι έτσι! Αυτοί που το λένε είναι οι ίδιο που λένε ότι μπορούν αν ζωγραφίσουν Picasso ή Breton ή Dali. Καμία σχέση. Είναι οι ίδιοι που νομίζουν ότι οι γελοιογραφίες είναι πανεύκολες. Δεν νομίζω. Οι περισσότεροι δε μπορούν να αντιληφθούν τα μηνύματα που μπορεί να περνάει ένα graffiti. Π.χ. εάν δείτε την East Side Gallery στο Βερολίνο, θα καταλάβετε πόσο δύσκολο είναι να κάνεις graffiti. Εάν δείτε την γελοιογραφία του Γκορμπατσόφ, τη Γκουέρνικα ή το δίσκο της Φαιστού, θα εντυπωστιαστείτε! Και ίσως πιστέψετε στη δύναμη τους.

Υ.Γ.: Μιλάω για τα graffiti που εκφράζουν κάποια καλλιτεχνική ευαισθησία και ενδιαφέρον. Όχι για απλούς παπαγαλισμούς χιλιοειπωμένων και ξεφτισμένων συνθημάτων, ούτε για απλές συνθέσεις όπως ένα tag ή ένα όνομα γραμμένο στον τοίχο.

dimitrisTS