Γαμημένο Ράδιο Αρβύλα

Ξεκίνησε πριν 2 χρόνια (αν είμαι σωστός) και τότε ήταν μια εκπομπή πολύ καλή, μια όαση στη μπόχα της ελληνικής τηλεόρασης. Και επίσης, δεν την έβλεπε όλη η Ελλάδα, ενώ τώρα έγινε must, με κάποιο τρόπο. Δεν την κράζω τώρα όμως επειδή έγινε mainstream. Το αντίθετο όταν είχε γίνει mainstream, το έβλεπα πιο πολύ παρά ποτέ. Κάποια στιγμή, με κούρασαν όμως, οι ατάκες που άκουγα όπου και να πηγαίνω, από τον οποιοδήποτε, από τον καθηγητή μας στο σχολείο μέχρι τον πιο άμυαλο μαθητή της τάξης. Ήταν ηλίθιο αυτό που έκαναν τα παιδιά του Ράδιο Αρβύλα (των οποίων δεν αρνούμαι ούτε αμφισβητώ την αξία). Ήταν ο ορισμός της μαζικοποίησης του "χιούμορ" και πολύ δεν έδιναν καν σημασία στις απόψεις των συντελεστών. Π.χ. ξέρω παιδιά που σίγουρα σε συζήτηση μαζί τους θα είχαν βγάλει Magnum να τους ρίξουν στο κεφάλι, επειδή είναι τρόπω τινά φασιστοειδή. Παρόλ' αυτά, κάθονταν και λέγαν "Wipe out", "Σκίστε", "Φιλάκια ρουφηχτά" και τις λοιπές ατάκες. Ήταν ο ορισμός της μαζικοποίησης της σκέψης μας. Group στο Facebook με εκατοντάδες χιλιάδες άτομα και "εθνικές" ατάκες.

Και τότε συνέβη κάτι που γούσταρα πραγματικά πάρα, μα πάρα πολύ! Σκληρή σάτιρα στην Ελλάδα, καφρίλες στην οθόνη μας. Α, και γαμώ λέω, η χώρα μας ανοίγει νέα σελίδα στον τρόπο σκέψης και νόησης του κόσμου, και ποιότητας της τηλεόρασης. Βάλαν το επίμαχο βίντεο της Τζούλιας υπόκρουση στα νέα οικονομικά μέτρα. Χύθηκα στο χαλί όταν το έβλεπα. Έκανε το South Park να μοιάζει με τη Μαίρη Πόπινς και το Family Guy με κανάλι της Εκκλησίας. Με λίγα λόγια, αποθέωση της ασυμβατότητας και της ανυπόταχτης σκέψης. Τώρα θα πουν πολύ "Ωραία αισθητική έχεις, ρε φίλε" και θα του πω "Στα διάλα, ρε χλεχλέδες". Όταν σας τη φοράει το ΠΑΣΟΚ δε θα σας ενοχλεί. Όταν σας τα πρήζει η Στεφανίδου μεσημεριάτικα ξεφτυλίζοντας ανθρώπους ή όταν ο Μπουμπούκος και ο Καρατζαφύρερ βγαίνουν και λένε παπαριές, είσαστε εντάξει. Το πορνό της Τζούλιας ήταν που χάλασε την αισθητική της Ελλάδος (α! και ο Μπομπ Σφουγγαράκης). Το βίντεο του Ράδιο Αρβύλα ήταν ακραίο άρα ιδανικό για σάτιρα. Όποιου δεν του αρέσει να πάει στις μουσουλμανικές χώρες που σκοτώνουν σκιτσογράφους και δημοσιογράφους.

Αλλά μετά, έγινε το κακό. Ο Βενζεβούλης μπήκε στις ψυχές του Κανάκη και του Σερβετά και γίναν υποχείρια του Σάρουμαν. Κάθε μέρα, μας πρήζουν με τη Τζούλια. Πρήξιμο μεγάλο. Νταξ' ρε παιδιά, αποκτήσαμε εθνική pornostar, μπορεί να το ξεπεράσετε όμως. Και να συνεχίσετε τη σωστή πορεία που είχατε τα τελευταία δύο χρόνια. Μην ξεπουληθείτε και σεις ρε γαμώτο, γιατί θα αναγκαστούμε να βάλουμε Nova για Discovery Channel και Animal Planet ή στην χειρότερη να μετακομίσουμε στην Αγγλία για να βλέπουμε BBC. Ξεχωρίστετε από τη βλακεία και από αυτά που παίζουν τα μεσημεριανά, τα οποία εδώ και 3 βδομάδες ασχολούνται συνέχεια με σεξουαλικά σκάνδαλα, τα πρόστιμα που είναι, ΕΣΡ; Μη σφυράς αδιάφορα, ηθικολόγε ΕΣΡ!

Για αυτούς τους λόγους σταμάτησα να το βλέπω και επέστρεψα στο αγαπημένο μου, λατρεμένο νυχτερινό σερφάρισμα στο Internet. Δεν έχω μανία με το να ξεχωρίζω, αλλά ένιωσα πάλι να με τραβούν τα σκατά στον πάτο. Ένιωσα σαν τα πρόβατα στη "Φάρμα των Ζώων" που επαναλάμβαναν ότι φράση τους έλεγαν μέχρι να τους αναθέσουν καινούρια. Και δεν είναι μόνο αυτό. Είναι η γενικότερη αίσθηση ότι το μυαλό σου είναι συνδεδεμένο στο χαζοκούτι και είναι ίδιο με 1000000 άλλα που παρακολουθούν συγχρόνως. Δεν έχεις ζωή και επαναλαμβάνεσαι. Μπορείς να επαναλαμβάνεις το χθεσινό αστείο του Ράδιο Αρβύλα για 2 εβδομάδες. Αν μας κοιτάξουμε από πάνω, είμαστε πολύ βαρετοί με αυτό που κάνουμε. Σαν παππούδες που παρακολουθούν Αυτιά γιατί λέει συνέχεια για τις συντάξεις. Δεν είμαστε γέροι, γαμώτο. Είμαστε νέοι και πρέπει να ξεκολλήσουμε ή μάλλον, καλύτερα, δεν πρέπει να κολλήσουμε. Δεν πρέπει να πορωνόμαστε. Ας είμαστε ανοιχτόμυαλοι, μήπως αλλάξει και τίποτα σε αυτή την κωλοχώρα της οποίας οι αρρώστιες κληροδοτούνται κάθε φορά στις επόμενες γενιές.

Δημήτρης

Είμαι καλός στα όνειρα

Είμαι πολύ γαμάτος στα όνειρα. Νομίζω το ίδιο συμβαίνει στον καθένα μας. Εγώ όντας μια σταλιά, οσαν οδοντογλυφίδα χωρίς μυϊκή μάζα και μούσκουλα, μισή μερίδα πολλές φορές στα όνειρα μου γίνομαι Terminator. Ναι, είναι αλήθεια. Μη γελάς, γαμώτο! Αρργκκκ! Το ξέρω ότι ακούγεται ηλίθιο (και όντως είναι) αλλά έχει πολλή φάση να μαμάς και να δέρνεις στα όνειρα σου. Γίνεσαι Spiderman, Superman, Hulk, Super Goofy, Gormiti και Shrek μαζί. Αν τα συνθέσουμε όλα αυτά, φτιάχνουμε έναν super duper υπερ-ultra και hyper-super yo και ουάου τσιζ-μπιζ ήρωα, ο οποίος φοράει τη μπλούζα του Superman, τη μάσκα του Spiderman, τρώει φουντούκια, κλάνει πολύ βρωμερά και είναι πράσινος με φουσκωμένα μπράτσα που δαμάζει τη φύση. Έχει αρχίσει να γίνει σουρεαλιστικό το όνειρο.

Τελος πάντων, πολλά όνειρα είναι μπαμ-μπουμ, ξύλο και από υπόθεση τίποτα, κάτι σα τζόντα (όπου ξύλο θέτω xXx). Άλλες φορές όμως έχει πολύ μυστήριο το πράγμα, ριφιφί και δε συμμαζώνεται. Και όχι μόνο. Το κυριότερο είναι ότι από ΟΛΑ τα όνειρα (τουλάχιστον τα δικά μου) λείπει η συνοχή, άλματα στην ιστορία και στο χώρο, στο χρόνο, στο χωροχρόνο. Και ξαφνικά (το πιο αχώνευτο όνειρο) μπορεί να βρεθείς σε ένα γαμημένο πεζοδρόμιο και να πέσεις. Πετάγεσαι και μπιστάς πάνω στο καυτό καλοριφέρ (αν είναι χειμώνας) ή στον ανεμιστήρα (αν είναι καλοκαίρι). Το γαμημένο αυτό όνειρο, είναι πιο χέσιμο και από το να βλέπεις ότι είσαι σε ένα στοιχειωμένο νεκροταφείο Ινδιάνων στο οποίο οι πρόγονοι σου είχαν χέσει τους τάφους και τώρα τα πνεύματα ζητούν εκδίκηση. Τουλάχιστον, εκεί είσαι προετοιμασμένος όταν θα σου την πέσουν τα ζόμπι, έχεις φάει τις σκορδαλιές σου από το μεσημέρακι και έχεις φέρει και το αντίδωρο που σου έδωσε η γιαγιά σου. Ενώ όταν πέφτεις από πεζοδρόμιο είναι σαν πηγαίνεις για ψώνια και να σκάει ολμός δίπλα σου ενώ τραβάς λεφτά από το ATM. Ελεεινό. Τρισάθλιο. Και δε μπορείς να κάνεις τίποτα για να το αποφύγεις. Άντε, έστω ότι σου λάχει ένας φρικιαστικός εφιάλτης με ζόμπι (όπως πιο πάνω) ή με τον Κούγια καλεσμένο σε εκπομπή του Τριανταφυλλόπουλου (Ζούγκλα ή στην Κίτρινη Μαλακία), μπορείς να ξυπνήσεις εκούσια ή να τροποποιήσεις το όνειρο και να γλιτώσεις από τα low-resolution ζόμπι του ονείρου σου, που μπροστά τους τα γραφικά του South Park φαίνονται 3D.

Το πιο γαμάτο με μερικά όνειρα είναι πως αν ξυπνήσεις και σκέφτεσαι το όνειρο, μπορείς να την ξαναπέσεις και να συνεχίσεις όπως εσύ θέλεις. Τα καλύτερα όνειρα είναι αυτά. Μετά βέβαια από εκείνα που βλέπεις 1 λεπτό πριν ξυπνήσεις και πάντα βλαστημάς την τύχη σου την αλογομούρα που δε ζεις στον ιδανικό κόσμο που έχεις πλάσει μες στον εγκέφαλο σου. Αν βέβαια, έχει και πόνο, μαχαιριές, γροθιές, λαστιχένια γκλομπ και gunshots και σε πετύχουν, τότε ξυπνάς με τον πόνο στο σημείο που σε χτύπησαν. Ευτυχώς που σε 5 δευτερόλεπτα σου έχει φύγει και αφήνει ένα μούδιασμα για 1-2 λεπτά. Τι ανώμαλος ο εγκέφαλος του ανθρώπου! Τα όνειρα μου είναι το μόνο μέρος που μπορώ να ταυτιστώ με τον Tom Cruise και τον James Bond (γενικότερα) αφού με περηφάνεια μπορώ να πω ότι εκεί μπορώ. Ναι, μπορώ να περνάω αλώβητος μέσα από 10532912 σφαίρες που σφυροκοπούν δίπλα μου και έχουν σκοτώσει τα πάντα σε ακτίνα 200 μέτρων εκτός από μένα, που κανονικά θα έπρεπε να έχουν πετύχει τουλάχιστον τον φαρδύ μου κώλο μου. Κατά τα άλλα, στο real life που λέγεται ζωή (???) δεν έχω καμία ταύτιση με αυτούς. Άντε, να έχουν έρθει στο Ελλάντα και να τους αρέσει το σουβλάκι, αλλά και πάλι είμαι σίγουρος πως το έφαγαν με πιρούνι ή τσιμπώντας με το δάχτυλο κομμάτι-κομμάτι νομίζωντας ότι η πίτα είναι εκεί για να τα συγκρατεί και για να τη φαν' για επιδόρπιο.

Μέσα στον κόσμο των ονείρων, υπάρχει αναμφίβολα ένας ανωμαλιάρικος ψυχαναγκασμός, με την έννοια ότι κολλάς σε θεματολογίες κατά περιόδους ή μπορεί να βλέπεις και το ίδιο όνειρο (είτε σου άρεσε είτε όχι). Κλασικό παράδειγμα το πεζοδρόμιο (το οποίο με έχει στοιχειώσει όπως καταλαβαίνετε). Συμβαίνει σε όλους τους ανθρώπους πολλές φορές το χρόνο. Κάτι θα πρέπει να έχει γράψει ο Freyd για αυτό το όνειρο θα το ψάξω (αν και μυρίζομαι κενό, ε, είπαμε ο τύπος είναι γαμάτος αλλά όχι και έτσι).

(Ξύπνα, αναγνώστη!, το επόμενο είναι γαμάτο και σε ενδιαφέρει...)

Υπάρχουν βέβαια και τα σεξουαλικά όνειρα. Και είναι τα χειρότερα. Σκάσε, ανέραστε σκατοκομπλεξικέ αναγνώστη (πλάκα κάνω, αγάπη μου!). Αλλα όντως είναι. Γιατί η κομπλεξική μας φύση όταν ξυπνήσει 1) νιώθει ενοχές (!) 2) στεναχωριέται που δεν πρόλαβε να ολοκληρώσει την πράξη με την αγαπημένη του ηθοποιό/τραγουδίστρια/διαχειρίστρια/περιπτερού κ.ο.κ. 3) τρώει κράξιμο αν μιλήσει για αυτά στο έτερον ήμισυ 4) νομίζει πως είναι σεξομανής ή κάτι τέτοιο 5) λερώνει τα σεντόνια του και το εσώρουχο που φόρεσε το βράδυ μετά το μπάνιο (DAMN!) και 6) δεν έχω κάτι άλλο να προσθέσω.

That's all folks.

Δημήτρης

Υ.Γ.: Δεν ξέρω αν το προσέξατε αλλά έχω ξεσκιστεί στα ποστ τελευταία. Κρίμα για σένα, ω Αγνωστε Αναγνώστη!

Ρετιρέ

Ναι, για εκείνο το ηλίθιο σήριαλ του Mega λέω που παρόλο που ήταν τόσο άθλιο παίζει σε λούπα κάθε μέρα εδώ και 20 χρόνια περίπου. Πραγματικά, δεν υπάρχει! Πρέπει να είναι από άλλο πλανήτη. Ο σεναριογράφος πρέπει να εργαζόταν και να ζούσε επί μήνες σε joke-proof περιβάλλοντα χωρίς να έχει επαφή με κανένα έξυπνο ον.

Σε ένα πράγμα το παραδέχομαι: αποτυπώνει όλη την cult-ίλα των 90s και όλη την ηλιθιότητα εκείνων των χρόνων. Για σκεφτείτε από τους 6 περίπου πρωταγωνιστές οι 3 ήταν ξεμωραμένες κυρούλες που έκραζαν τους πάντες και σε κάθε επεισόδειο τραβούσε η μία τα μαλλιά της άλλης με όλους τους πιθανούς συνδυασμούς. Μερικές φορές, ένωναν τις δυνάμεις τους εναντίον του καφετζή ή του φαρμακοποιού (ο οποίος ήταν χοντρός γκόμενος της Αγχώνευτης-Χοντρής No.1). Από ότι είχα καταλάβει (δεν είμαι σίγουρος), ήταν σε κάποιο κανάλι(;) που όλοι βρίζονταν με όλους, με τις γλάστρες, με τους τηλεθεατές κτλ. Οι διάλογοι δεν έχουν νόημα! Σε κάθε πρόταση, έχει 17 κραξίματα για τους Έλληνες (τα οποία τα άξιζαν). Η υπερβολή όμως φτάνει στα υψίπεδα του Θιβέτ! Τα αρχίδια μας γίνονταν τετραπλάσια και αυξάνονταν με ρυθμό μεταβόλης f'(x)=e^x.

Μαύρες σελίδες στην ιστορία της τηλεόρασης! Και στις καριέρες των ηθοποιών. Πάντως, έχει συνδεθεί με κορυφαία γεγονότα: το σεισμό του ΄99, με τα ζεστά καλοκαίρια των δύο τελευταίων δεκαετιών, με το να αλλάζουμε τα σώβρακα με το μαγιό για να πάμε στη θάλασσα, με το μπάνιο μετά τη θάλασσα (αν πηγαίναμε πιο νωρίς).

Αλλά δεν αντεχόταν! Και δεν αντέχεται και δε θα αντέχεται. Αλλά ΠΡΕΠΕΙ να παίζεται. Πρέπει να παίζεται για να εξοικειώνονται οι νέες γενιές με την απύθμενη μαλακία του και να αποτελεί παράδειγμα προς αποφυγή, να αποτελεί μέτρο βλακείας!

Ενώ γράφω αυτό το, εμμμ, "άρθρο" βλέπω ένα επεισόδιο και το μίσος που έχει πλημμυρίσει το δωμάτιο είναι άπειροστά άπειρο.

Άντε γειά και να συμβουλεύεστε το Ρετιρέ γιατί κάθε ηλίθια φράση έχει ειπωθεί τουλάχιστον δύο φορές στη σειρά.


Υ.Γ.: Επική επίδειξη της γυναικίας γκρίνιας. Ξέχασα να το αναφέρω, αλλά συνδυαζόταν με το κράξιμο και τις φωνές-τσιρίδες που φτάνουν τα 120 db.

Δημήτρης

Αεροδρόμια και πρήξιμο

Πρόσφατα, πήγαμε με το σχολείο ένα ταξίδι στο εξωτερικό (συγκεκριμένα στη Γαλλία) και όπως είναι προφανές και από το τίτλο αλλά και από την παραπάνω πρόταση, χρησιμοποιήσαμε και αεροπλάνο (επίσης, TGV και λεωφορείο). Δυστυχώς, έπρεπε να χρησιμοποιήσουμε και τα αεροδρόμια επίσης, και όπως είναι φυσικό είχαμε μια αφύσικη αύξηση του όγκου των γεννητικών οργάνων και του συκωτιού μας.

Κατ' αρχάς, στο Ελ. Βενιζέλος, μας τα έπρηξαν (εννοείται!) και έβγαζαν παππούτσια, παντελόνια κτλ.! Και δεύτερον, στο αεροδρόμιο του Παρισιού (το οποίο έμοιαζε με τσαντίρι) ο έλεγχος ήταν ακόμα πιο σκληρός, χλευαστικός, ταπεινωτικός και εξευτελιστικός από πριν. Σου έλεγαν το γνωστό - "ευγενικό" "Ανοίγετε σας παρακαλώ την τσάντα" (όταν έβλεπαν στον ανιχνευτή κάτι, ο οποίος ήταν ένας για 10 πύλες) αλλά με εκείνο το ύφος "άνοιξε την τώρα, αλλιώς περνάς 3 μέρες στο κρατητήριο". Οι συγκεκριμένοι Γάλλοι υπάλληλοι μοίραζαν εμπαιγμούς στο επιβατικό κοινό. Δύο λέξεις μόνο έχω να πω:

ΕΛΕΟΣ και ΝΤΡΟΠΗ

Και να παραθέσω μια εικόνα:


ΜΑΣ ΤΑ ΕΚΑΝΑΝ ΑΕΡΟΣΤΑΤΑ!

Το εκνευριστικό σε όλη την υπόθεση είναι πως αν ΤΟΛΜΗΣΕΙΣ να υπερασπιστείς τα προσωπικά σου δεδομένα είσαι ένοχος και ύποπτος. Αν τολμήσεις, να καταδείξεις αυτό που προσπαθούν να κάνουν οι κυβερνήσεις θα σε πουν όλοι υπερβολικό και θα σου πουν πως προέχει η ασφάλεια.

Ποια ασφάλεια; Μήπως στο Ιράκ έχουν ασφάλεια, ή στο Κόσοβο, ή στη Βοσνία, ή όπου αλλού γίνεται πόλεμος; Σκέφτηκε ποτέ η υπερδύναμη Γαλλία ή η Ισπανία ότι την απειλούν με τρομοκρατικές επιθέσεις γιατί οι ίδιες οι χώρες στέλνουν στρατεύματα όπου καυλώσει στους Αμερικάνους; Τα μέτρα όσο πάνε και αυξάνονται και στο μέλλον τα αεροδρόμια θα είναι χώρος που το άτομο δεν θα έχει αξιοπρέπεια ούτε δικαιώματα ούτε προσωπικά δεδομένα!

Από τη μια πληρώνουμε κερατιάτικα τους φόρους αεροδρομίου στο εισιτήριο από την άλλη μας λένε "Κατσε να σε γδύσουμε, επίδοξε τρομοκράτη για να δούμε πως δε θα ανατινάξεις το αεροπλάνο στον αέρα, ενώ εμείς ανατινάζουμε σπίτια αθώων στην Μέση Ανατολή". Και βάζουν τα σκυλιά μπροστάρηδες να γαβγίζουν και να "υπερασπίζονται" την ασφάλεια μας.
Άντε, με συγκίνησαν πάλι αυτές οι ψυχόπονες κυβερνήσεις που τα πάντα τα κάνουν για το καλό μας. Σνιφ, σνιφ...

Παρεμπιπτόντως, μετά την 11η Σεπτεμβρίου, η οποία ήταν στημένη από τους Αμερικάνους, έχουν γίνει πολλές απόπειρες και έχουν περάσει τρομοκράτες με ολόκληρους μηχανισμούς εκπυρσοκρότησης. Άρα, τι νόημα έχει αυτό που κάνουν; Όποιος θέλει να περάσει κάτι, θα το περάσω με σιγουριά 100%. Τα μυαλά που κρύβονται πίσω από την τρομοκρατία είναι πολύ πιο ικανά από τους φλώρους αστυνομικούς του αεροδρομίου, που τακτοποιούν τσάντες όλη μέρα.

Για αυτό σταματείστε να μας πρήζετε και βρείτε άλλη ασχολία για να περνάτε το χρόνο σας.

Δημήτρης

Πάρ' τε να έχετε

Πατρίδα - Αλκίνοος Ιωαννίδης

Στίχοι: Αλκίνοος Ιωαννίδης
Μουσική: Αλκίνοος Ιωαννίδης
Πρώτη εκτέλεση: Αλκίνοος Ιωαννίδης

Λοιπόν αγρίεψε ο κόσμος σαν καζάνι που βράζει,
σαν το αίμα που στάζει, σαν ιδρώτας θολός.
Πότε πότε γελάμε, πότε κάνουμε χάζι
και στα γέλια μας μοιάζει να γλυκαίνει ο καιρός.
Mα όταν κοιτάζω τις νύχτες τις ειδήσεις να τρέχουν
ξέρω ότι δεν έχουν νέα για να μου πουν.
Ήμουν εγώ στη φωτιά κι ήμουν εγώ η φωτιά
είδα το τέλος με τα μάτια ανοιχτά.

Είδα τον πόλεμο φάτσα, τη φυλή και τη ράτσα
προδομένη από μέσα απ΄τους πιο πατριώτες
να 'χουν τη μάνα μου αιχμάλωτη με το όπλο στο στόμα
τα παιδιά τους στολίζουν σήμερα τη Βουλή.
Κάτω από ένα τραπέζι, το θυμάμαι σαν τώρα,
με μια κούπα σταφύλι στου βομβαρδισμού την ώρα
είδα αλεξίπτωτα χίλια στον ουρανό σαν λεκέδες
μου μιλούσε ο πατέρας μου να μη φοβηθώ.
"Κοίταξε τι ωραία που πέφτουν,
τι ωραία που πέφτουν....".

Είδα γονείς ορφανούς, ο ένας παππούς απ'τη Σμύρνη
στη Δράμα πρόσφυγας πήγε να βρει βουλγάρικη σφαίρα
κι ο άλλος Κύπριος φυγάς στο μαύρο τότε Λονδίνο
στα 27 του στα δύο τον κόψανε οι Ναζί.
Είδα μισή Λευκωσία, βουλιαγμένη Σερβία
στο Βελιγράδι ένα φάντασμα σ'άδειο ξενοδοχείο
αμερικάνικες βόμβες και εγώ να κοιμάμαι
αύριο θα τραγουδάνε στης πλατείας τη γιορτή.
Είδα κομμάτια το κρέας μες στα μπάζα μιας πόλης
είδα τα χέρια, τα πόδια, πεταμένα στη γη.
Είδα να τρέχουν στο δρόμο με τα παιδιά τους στον ώμο
κι εγώ τουρίστας με βίντεο και φωτογραφική.

Εδώ στην άσχημη πόλη που απ'την ανάγκη κρατιέται
ένας λαός ρημαγμένος μετάλλια ντόπα ζητάει
Ολυμπιάδες
κι η χώρα ένα γραφείο τελετών.
Θα σου ζητήσω συγγνώμη που σε μεγάλωσα εδώ.
Τους είχα δει να γελάνε οι μπάτσοι
κι απ'την Ομόνοια να πετάν' δακρυγόνα στο πυροσβεστικό
στο παράθυρο εικόνισμα άνθρωποι σαν λαμπάδες
και τα κανάλια αλλού να γυρνούν το φακό.
Και είδα ξεριζωμένους να περνούν τη γραμμή
για μια πόρνη φτηνή ή για καζίνο και πούρα.
Έτσι κι αλλιώς μπερδεμένη η πίστη μας,η καημένη,
ο Σολωμός με Armani και την καρδιά ανοιχτή.

Δεν θέλω ο εαυτός μου να 'ναι τόπος δικός μου
ξέρω πως όλα αν μου μοιάζαν, θα 'ταν αγέννητη η γη
δε με τρομάζει το τέρας ούτε κι ο άγγελός μου
ούτε το τέλος του κόσμου.
Με τρομάζεις εσύ.
Με τρομάζεις,ακόμα, οπαδέ της ομάδας
του κόμματος σκύλε, της οργάνωσης μάγκα
διερμηνέα Του Θεού, ρασοφόρε γκουρού
τσολιαδάκι φτιαγμένο, προσκοπάκι χαμένο
προσεύχεσαι και σκοτώνεις
τραυλίζεις ύμνους οργής
Έχεις πατρίδα το φόβο, γυρεύεις να βρεις γονείς
μισείς τον μέσα σου ξένο.
Κι όχι, δεν καταλαβαίνω
δεν ξέρω πού πατώ και πού πηγαίνω.

Δημήτρης

PIGS!

Πιο επίκαιρο παρά ποτέ μοιάζει το μυθιστόρημα "Η Φάρμα των ζώων" του Τζ. Όργουελ. Η ιστορία εξελίσσεται στην πράξη στην περίπτωση μας αυτή την περίοδο τόσο πιστά! Οι γουρουνόσωμοι βουλευτάδες (pigs) και παρατρεχάμενοι τους, νταβατζήδες και τσαμπουκαλεμένα κομματόσκυλα (dogs) τρομοκρατούν όλους εμάς και βάζουν για μια ακόμη φορά το λαιμό του λαού στην καρμανιόλα (random animals). Και έχουμε και τους μηντιόπληκτους που επαναλαμβάνουν τις λαϊκιστικές υποσχέσεις και τα εγκεκριμένα συνθήματα που προβάλλει τα Μέσα Μαζικής Εξημέρωσης (sheep).

Είναι ήδη σαν ακούω μουσική υπόκρουση το Animals των Pink Floyd μέσα στο κεφάλι μου. Όμως, η νωχελική και καλόγουστη μουσική των Floyd σίγουρα δε μπορεί να ταιριάξει με αυτή την αηδία που ζούμε. Και δε μιλάω μόνο για αυτούς που συνεχίζουν να τρώνε και που οδηγούν όλους εμάς τους "ευσυνείδητους πολίτες που σε τίποτα δε φταίξαμε" (ειρωνεία). Μιλάω και για τους ΤΟΣΟ ευσυνείδητους πολίτες που δεν περνάν 5 λεπτά χωρίς να αναφέρουν τη βρωμιά της Αλεξανδράτου, λες και τους είχαν κλειδωμένους στο πατάρι για 63 χρόνια με δεμένα τα χέρια και δε μπορούσαν να την παίξουν. Ο ένας γελάει με το πόσο άθλιος είναι ο άλλος και όλοι μαζί κλαίμε για τα χάλια (πάντα διαχωρίζοντας το εγώ μας από τα σκατά).

Και ο λαός κοιμάται τον ύπνο του Δικαίου... και θα συνεχίσει. Διότι έχει πίστη στα πολιτικά τζάκια και αφορίζει αυτούς που αγωνίστηκαν για τη χώρα (βλ. Βελουχιώτη - ΕΑΜ- ΕΛΑΣ) και εξυμνεί Παπαροανδρέηδες και Καραμανλήδες χρεώνοντας τους κιόλας ηρωικά κατορθώματα, εξορίες στο Παρίσι (αχχ, τους καημένους... πώς να συνηθίσουν στη σαμπάνια από τη Μαλαματίνα;). Και όχι μόνο αυτό αλλά ψηφίζουν και τους τετραπληγικούς νοητικά απογόνους τους, που από το πάχος και την εγκεφαλική ανικανότητα δε μπορούν να σκαλίσουν ούτε τη μύτη τους.

Ας μη ξεχάσουμε, βέβαια, και το παρελθόν των προγόνων αυτών "που στολίζουν σήμερα τη Βουλή" που λέει και ο Αλκίνοος. Π.χ. ο Πάγκαλος που είναι απόγονος του αρχηγού της Αστυνομίας επί Γερμανικής Κατοχής (ο νοών νοείτο) και τώρα ορίεται ΑΥΤΟΣ για τις αποζημιώσεις. Μήπως ΧΡΩΣΤΑΣ κάτι στο Ελληνικό λαό, πατσόχοντρε;!;

Αυτά για τους πολιτικούς, αλλά πιο πολύ εμείς ΦΤΑΙΜΕ. Η ψήφος σήμερα είναι κληρονομική. Δηλαδή, η μαλακία διαιωνίζεται, τα παιδιά των ψηφοφόρων ψηφίζουν τα παιδιά των παλαίμαχων πολιτικών. Και να ήταν μόνο αυτό. Παθιαζόμαστε με τη μπάλα, γινόμαστε ΟΠΑΔΟΙ και ακριβώς την ίδια στάση έχουμε και στην Πολιτική. Όποτε βγαίνει στις εκλογές το κόμμα μας, τίγκα η Ομόνοια σε γαλάζιες ή πράσινες σημαίες... Και όλοι μαζί να πανηγυρίζουμε! "ΟΛΕ! ΟΛΕ! ΘΑ ΚΛΕΨΟΥΜΕ ΠΑΛΙ ΤΟ ΔΗΜΟΣΙΟ!" Λες και το Δημόσιο δεν είσαι εσύ, αυτός, εγώ ρε ηλίθιε, σκατομπινέ Έλληνα. Το Δημόσιο είναι μια τεραστια απρόσωπη τούρτα που δεν τελειώνει ποτέ, έτσι; Τώρα όμως έμεινε μονο να γλείψουμε την πιατέλα και πάει. ΤΕΛΟΣ! Τα φάγαμε όλα! Τα κάναμε Cayenne και BMW και τζόγο, ή αποτυχημένες επιχειρήσεις για ξέπλυμα χρήματος ή "απλά" από επιχορηγήσεις της Ε.Ε. τα κάναμε εξοχικά στη Μύκονο με 36 πισίνες και 62 δωμάτια.

Κοινώς τα κάναμε ΣΚΑΤΑ και καθόμαστε τώρα και περιμένουμε το τέλος...

Κατέχουμε μια αξιοπρεπή θέση στο Failblog

Δημήτρης

Το γνωστό θέμα

Και όχι, το γνωστό θέμα δεν είναι ούτε η οικονομική κρίση ούτε όλα αυτά που σήμερα ζούμε αλλά ένα θέμα που θα μπορούσε να χαρακτηριστεί "All Time Classic". Ας πούμε μια σχετική ιστορία:

Μια φορά και έναν καιρό ήταν δυό πόλεις που ζούσαν ειρηνικά (λέμε τώρα!) μέχρι που κάτι τους χώρισες για πάντα χωρίς να αφήσει περιθώρια για περαιτέρω διπλωματικές σχέσεις:

κάτι κομμάτια (σάπιο συνηθέστερα) κρέας περασμένα σε ένα ξύλο

Ναι, μιλάω για το σουβλάκι ή καλαμάκι για το οποίο κάθε περήφανος Σαλονικιός έχει ρίξει μπουνιές και έχει νοσηλευτεί με κατάγματα στο νοσοκομείο. Διότι, κύριοι, (και μη με χλευάσετε) το σουβλάκι είναι ζήτημα τιμής! Και αν θίξεις την τιμή του Έλληνα... τελείωσε. Τον χτύπησες στο ευαίσθητο σημείο του.

Αλλά σοβαρά τώρα, τι κόλλημα είναι αυτό που έχουν φάει οι Θεσσαλονικείς με το πως αναφερόμαστε στο σουβλάκι εμείς οι Νότιοι; Δείχνει να κατέχει σημαντικό μέρος της ζωής τους και του μεριδίου αρνητικής ενέργειας που διαθέτουν. Για παράδειγμα, πριν 1 χρόνο βρεθήκαμε στη Σαλονίκη με παρέα και πήγαμε σε σουβλατζίδικο και τολμήσαμε! ναι! ΤΟΛΜΗΣΑΜΕ να ζητήσουμε σουβλάκι!!! Ε όχι! Αυτό πάει πολύ. Μπορεί κάποιοι να επιβουλεύονται το όνομα της Μακεδονίας αλλά το όνομα του σουβλακιού, κανείς ρε απολίτιστοι και ανιστόρητοι Αθηναίοι, που ήρθατε να μας βρίσετε μες στην πόλη μας. Μάλιστα, ο "μαγαζάτορας" τύπου σκληροτράχηλος επιβήτορας που ξύνει τα μπομπόλια του κάθε 2 λεπτά και φτύνει όπου βρεί, μου είπε πως αν του ζήταγα καλαμάκι θα μου έφερνε καλαμάκι για την φραμπεδούμπα. Φταίω έγω να του τα βάλω εκεί που ξέρει και τα δύο και καπάκι να φωνάξω την υγιειονομική για να τον κλείσει;;;

Η αλήθεια είναι πως δε μπορείς να μιλάς με πολιτιστικά ανώτερους ανθρώπους και να τους ζητάς πράγματα που περιέχουν αμφισημίες. Είσαι σε σουβλατζίδικο, άρα το μόνο καλαμάκι που έχουν εκεί είναι για φραπέ, ρε βλάκα! Λογικότατο.

Το "ωραίο" της υπόθεσης είναι πως αν ρωτήσεις τους ξένους αλλά και πολλούς Έλληνες πως λέγεται το "πίτα γύρο " θα σου απαντήσουν σουβλάκι με μεγάλη σιγουριά. Εφόσον όμως οι λόγιοι της σχάρας και του κοντοσουβλιού λένε "σουβλάκι" το δικό μας καλαμάκι δεν έχουμε παρά να σεβαστούμε την επιστημονικά τεκμηριωμένη τους άποψη

Ήρθαν τα πιτόγυρα, πάω να φάω...

Δημήτρης

Οικονομική κρίση

Ξυπνάω μία μέρα και ανοίγω την τηλεόραση και τα πόδια μου κόβονται. Ήρθε! Ήρθε η κρίση στην Ελλάδα. Ο χυμένος καφές έχει λεκιάσει το ακριβό πέρσικο μπορντοροδοκόκκινο χαλί Μυραράκη, όμως δε με νοιάζει τίποτα πλέον. Πώς θα ζήσω, πώς θα επιβιώσει η οικογένεια μου, τώρα που τα επιτόκια θα φτάσουν το 6% και οι τράπεζες δε θα μου δανείζουν για να πάρω BMW M5. Πώς θα ζήσω χωρίς να τρώω τις επιχορηγήσεις της Ε.Ε.;

Πάω στοίχημα, ότι το παραπάνω είναι μια τέλεια αναλογία για τον Ελληνικό λαό. Κι όμως, το παραπάνω παράδειγμα έχει μια τρύπα. Η κρίση δεν είναι τωρινό γεγονός. Όσο θυμάμαι τον εαυτό μου, το Κράτος ήταν σε δυσμενή οικονομική κατάσταση, όμως οι Έλληνες ευημερούσαν (και ειδικά οι άμεσα εμπλεκόμενοι με τις κυβερνητικές υπηρεσίες...). Καιρός δεν ήταν να πεινάσει και ο Έλληνας, ναι!, ο μπινές Έλληνας που έχει κάνει τη φοροδιαφυγή στάση ζωής. Ναι, σωστά υποθέσατε, είναι ο ίδιος μπινές γκρινιάρης Έλληνας που βγαίνει στα κανάλια και κλαίει τη μοίρα του, σκουπίζει ευλαβικά τις μύξες του σε μυξομάντηλα Γ' διαλογής για να μην πληρώνει χαρτομάντηλα αλλά ξοδεύει τα λεφτά του αλλού (όχι στους φόρους λέμεεεε!).

Βέβαια, κάθε λαός έχει αυτό που του αξίζει, και η σημερινή πολιτική σκηνή έχει διαμορφωθεί έτσι, όχι εξαιτίας κάποιων ξένων πρακτόρων με μαύρα γυαλιά και κολαρισμένο κουστούμι, ρολόι Rolex και 45άρι γεμάτο στην τσέπη. Αυτή η κατάσταση έχει διαμορφωθεί από εμάς. Και όταν λέω εμάς, εννοώ εσένα, κακομοίρη ανθρωπάκο που ψηφίζεις ΠΑΣΟΚ/ΝΔ για 20η φορά στη ζωή ενώ σε έχουν πηδήξει πολύ περισσότερες. Και για κακή μας τύχη, κάνεις και τα παιδιά σου κομματόσκυλα με μυαλό στενότερο και από ψύλλου και κρίση λιγότερη και από κομμάτι κεφαλογραβιέρα. Και είσαι εσύ που τριγυρνάς στα καφενεία/καφετέριες/συνεστιάσεις/τρέντυ-ρεμπετάδικα και διατυμπανίζεις ότι η κυβέρνηση θα μας δώσει χρήματα. Πραγματικά το ανέκδοτο του αιώνα. Για να δώσει το Κράτος χρήματα, βρε άχρηστε, ΠΡΕΠΕΙ να πληρώνεις ΦΟΡΟΥΣ, ρε μαλάκα. Τόσα χρόνια, ο κάθε ηλίθιος Υπουργός έγλυφε τους κώλους σας ενώ σας έκλεβε τα πορτοφόλια και ΠΟΥΦ! το 2010 (ωωω, τι έκπληξη!) σκάει η βόμβα! Η Ελλάδα χρωστά τα κέρατα της! Πωωωω, τι ΝΕΑ είναι αυτά!?!?! Μιλάμε για Αποκάλυψη! Και ξαφνικά, σκάει και δεύτερη βόμβα: εξυγίανση της πολιτικής και της οικονομικής ζωής της χώρας. Κλαψομούνηδες-θύματα θυσιάζουν το ν-οστό μισθό τους και προσφέρουν το μισθό τους για να ξεπληρώσουμε και ο Καρατζαφέρης επιστρέφει το βουλετικό του αυτοκίνητο. Αυτό ήταν, ξεχρεώσαμε!

Μα είμαστε ηλίθιοι; Δεν έχουμε καταλάβει για τι χρέος μιλάμε; 148% του ΑΕΠ και μιλάμε ακόμα και βγάζουμε γλώσσα στους Ευρωπαίους εταίρους μας που μας κράζουν; Αντί να σκύψουμε το κεφάλι και να πάρουμε τσεκούρια και να κόψουμε κεφάλια και να σπάσουμε τα γνωστά χρηματοκιβώτια στα οποία βρίσκονται τα χρήματα καθόμαστε και μυξοκλαίμε σαν τους Ισλαμιστές που τους έβρισαν τον Μωάμεθ. Η Αφροδίτη της Μήλου, έβγαλε χέρια και δάχτυλα, ακριβώς για αυτό ρε μπινέ Έλληνα που δε μ' ακούς γιατί έχεις γίνει ένα με το χαζοκούτι σου και τραβάς πλέον μαλακία μόνο με τον Χατζηνικολάου. Για να σου δείξει ότι ΔΕΝ είσαι Έλληνας. Μπορεί η εθνικότητα σου να είναι Ελληνική αλλά είσαι πιο γύφτος και από τους γυφταραίους ρε πούστη, ελεύθερε επαγγελματία, αγρότη, golden boy κ.ο.κ. Μέχρι και οι Τούρκοι που εσύ θεωρείς κατώτερους και θεωρείς που ως Ελληνάρας είσαι υπεράνω, σου έχουν βάλει τα γυαλιά σε αυτά τα θέματα.

ΜΠΟΥΧΟΥ! Μας βρίζουν οι Γερμανοί, οι Άγγλοι, οι Η.Π.Α. και δε θέλω να ξαναπάω σχολείο για να μην τους δω! Ρε Ελλαδίτσα, σκύψε και μια φορά το κεφάλι. Δεν κάνει κακό.

Εφ' όσον, δε μπορείς να ταπώσεις τους εγχώριους μαλάκες-κλεφτοκοτάδες και εφόσον αντιμετωπίζεις την Ιστορία σου μονόπλευρα, αποκηρύσσοντας άτομα που αγωνίστηκαν (βλ. Βελουχιώτης) και θεοποιείς μαλάκες και παράσιτα της Ιστορίας (βλ. οικογένειες Καραμανλή και Παπανδρέου) είσαι άξιος της μοίρας σου.

Κάτσε να φας σκατά για τα επόμενα 25 χρόνια, να μάθεις να ψηφίζεις τους ίδιους μαλάκες που σε γράφαν στα αρχίδια τους για 25 χρόνια συνεχόμενα και σε κορόιδευαν.

Πλήρωσε πάλι τα σπασμένα και τους κηφήνες του Ελληνικού Δημοσίου.

Πήγαινε 70 χρόνια πίσω, στο Μεσοπόλεμο και γίνε εθνικιστής και φασίστας.

Είσαι άξιος της μοίρας σου, μπινέ, ηλίθιε, απολίτιστε και παραδόπιστε Ελληνάκο.

See you at the Dark Side

Δημήτρης