Τρίτη 29 Δεκεμβρίου 2009

Περί "Άδωνις"

Τον τελευταίο καιρό (και με αυτόν τον προσδιορισμό εννοώ τα τελευταία 4-5 χρόνια) ο συγκεκριμένος "κύριος" είναι πρώτη φίρμα και πρώτο όνομα σε όλα τα κανάλια και σε όλες τις ζώνες.
Κατ' αρχάς είναι 24/7 στο σπίτι μας μέσω της τηλεόρασης. Τα πρωί είναι στον Αυτιά, το μεσημέρι σχολιάζεται από τα μεσημεριανά (αυτός σε συνδυασμός με τη γυναίκα του) και το βράδυ εμφανίζεται στη Ζούγκλα, στην "Αναστροφή" και σε άλλες παρόμοιες πολιτικές-δημοκρατικές συζητήσεις.

Η επιρροή που πηγάζει από την ιδιότητα του καναλόσκυλου και του τηλεοπτικού μαϊντανού είναι τεράστια. Αυτός και το πολιτικό κόμμα που εκπροσωπεί έχει καταφέρει να παρασύρει κόσμο και κοσμάκη προς αυτές τις εσφαλμένες απόψεις περί μεταναστών, απελάσεων κτλ. Πρόκειται για μια ομάδα που δεν έχει συγκεκριμένη άποψη ούτε στόχους αλλά αποτελείται από τυχοδιώχτες, καιροσκόπους λαϊκιστές Α' διαλογής με αρχήγο τον Καρατζα-φύρερ. Ως πολιτικά λαγωνικά που είναι νιώθουν τον παλμό του λαού και επιδέξια προσαρμόζονται στις συνθήκες.

Ή μήπως τους υποτιμάμε λέγοντας τα παραπάνω; Μήπως διαμορφώνουν απόψεις τελικά; Ο Άδωνις είναι το παράδειγμα με όλες τις απόψεις περί Ελλήνων και ελληνικού πολιτισμού, και ακολουθούν και άλλοι Ορθόδοξοι τυπάδες-πολιτικάντηδες, στρατόκαυλοι και δε συμμαζεύεται (βλ. Πλεύρης). Καθημερινά μας βομβαρδίζουν με κινδυνολογίες που ξεπερνούν τα όρια του σουρεαλισμού φτάνοντας σε μια άλλη διάσταση και πατάνε πάνω σε έναν λάο εύκολα χειραγωγίσιμο και ίσως, ακόμα εθελοτυφλών, ώστε να διαδόσουν τις "όρθόδοξες" απόψεις τους.

Ακόμα χειρότερο είναι το γεγονός ότι πιστεύουν πως διαφέρουν από τους υπόλοιπους λαϊκιστές που υπάρχουν ανάμεσα στους 300 βουλευτές.

Σοβαροφάνεια! Αυτή είναι η λέξη που ταιριάζει σε τέτοια άτομα. Αστείες περσόνες, δέσμιοι των προσωπικών τους κόμπλεξ και προκαταλήψεων. Ο ελληνικός λαός παρόλ' αυτά έχαψε την προπαγάνδα των Μέσων Μαζικής Εξημέρωσης (κατά Πανούση ευαγγέλιον) και ψήφισε αυτά τα φασιστοειδή υποκείμενα.

Υποτίθεται πως οι κύριοι προσπαθούν με πάση θυσία να σώσουν τη Δημοκρατία από Άγνωστες Δυνάμεις. Ρε, μήπως πρέπει να τους ενημερώσουν πως αυτοί την χαλάνε τη Δημοκρατία; Καραγκιόζηδες που νομίζουν πως τα ξέρουν όλα...

Κυριακή 15 Νοεμβρίου 2009

Μια άλλη ερμηνεία της καταστροφής μας

Διανύουμε σίγουρα έναν αιώνα φόβου και απαισιοδοξίας. Δεν ξέρω γιατί αισθανόμαστε τέτοια ικανοποιήση στο να προβλέπουμε το τέλος του κόσμου κάθε 3 βδομάδες και στο να βάζουμε την ταμπέλα του "καρκινογόνου" στα πάντα (τι με νοιάζει αλήθεια αν οι βίδες του ΙΚΕΑ προκαλούν καρκίνο; Θα της φάω ποτέ..;) , αλλά σίγουρα θα μείνει (;) στην ιστορία ως η μόδα του 21ου αιώνα. Δε θεωρώ φυσικά ότι αυτές οι σκέψεις είναι αβάσιμες, αντιθέτως, συμφωνώ ότι βρισκόμαστε σε μια πορεία αυτοκαταστροφής η οποία δε βλέπω να έχει σωτήριους παράδρομους. Διακρίνω, ωστόσο, μια υποκρισία σε όλη αυτή τη νοοτροπία.

Τι εννοώ με αυτό; Ότι το πρόβλημα της καταστροφής του ανθρώπου (ναι του ανθρώπου και όχι του πλανήτη) έχει αίτια πολύ βαθύτερα από αυτά που συνήθως προβάλλονται ή συζητιούνται. Το φαινόμενο του θερμοκηπίου πιο πολύ αποτέλεσμα είναι παρά αιτία. Το ίδιο μπορούμε να πούμε και για τις κοινωνικές ανισότητες, την πείνα κτλ. Τα φαινόμενα αυτά πηγάζουν έμμεσα ή άμεσα από την παραβίαση τον νόμων που ο ίδιος ο άνθρωπος διατύπωσε και μελέτησε.

Ο Δαρβίνος είχε παρατηρήσει ότι οι πληθυσμοί όλων των ζώων αυξάνονται με ρυθμούς γεωμετρικής προόδου. Μεσω της φυσική επιλογής όμως και της επικράτησης του ισχυρότερου τα μεγέθη των πληθυσμών τελικά παραμένουν σταθερά και μάλιστα σταδιακά εξελίσσονται ώστε να προσαρμόζονται στο περιβάλλον τους. Και γενικά, στη Φυσική, υπάρχει η έννοια της ισορροπίας. Σχεδόν όλα τα συστήματα "επιδιώκουν" να βρεθούν σε μια θέση ισορρπίας και δεν μπορούν να ηρεμήσουν αν δε βρεθούν σε αυτή. Ακόμη και το ίδιο μας το σώμα επιδεικνύει τεράστια προσαρμοστικότητα στο περιβάλλον με σκοπό πάντα μια κατάσταση ισορροπίας.

Αυτό που κάνει ο άνθρωπος είναι ίσως πρωτοφανές στον κόσμο. Μεταβάλλει τη λειτουργία του και τη λειτουργία του περιβάλλοντος ώστε να μπορέσει να ζήσει έξω από τους συνηθισμένους κανόνες. Προσπαθεί να δημιουργεί και να συντηρεί μεγαλύτερους πληθυσμούς από αυτούς που "χωράει" ο πλανήτης μας. Ακόμη χειρότερα, το κάνει παραβιάζοντας τις δυο προαναφερθέντες παρατηρήσεις της θεωρίας της φυσικής επιλογής. Άνθρωποι με προβλημάτικη (και φθίνουσα) υγεία που ποτέ δε θα αναπαράγονταν υπό φυσικές συνθήκες ζωής καταφέρνουν μέσω εξωσωματικής γονιμοποιήσεις να αφήσουν απογόνους διαιωνίζοντας ενδεχομένως τα προβλήματά τους. Αντίστιχα, άνθρωποι με χαρακτηριστικά που θα καθιστούσαν την επιβίωσή τους αδύνατη μπορούν να ζήσουν κανονικά και να μεταβιβάζουν τα ίδια χαρακτηριστικά στην επόμενη γενιά ανθρώπων.

Αναπόφευκτο αποτέλεσμα αυτών είναι η αντίστροφης πορείας εξέλιξη του είδους. Οι δυνατότητές μας δε θα αναπτύσσονται από γενιά σε γενία αλλά θα συρικνώνονται και θα εξαφανίζονται. Ήδη είμαι μέλος μια γενιάς που κατεβάζει χάπια για ένα κοινό κρυολόγημα. Οι απόγονοι μας λοιπόν δε θα είναι παράξενα να φτάσουν στο σημείο να μην μπορούν να αντιμετωπίσουν τέτοιες ασθένειες. Πως μετά να μην εμφανιστεί ένας ιος που όντως θα σκοτώσει το μισό πληθυσμό της Γης;

Σε αυτό το σημείο μπορεί κάποιος να αναρωτηθεί ποια είναι η θέση μου πάνω στο θέμα. Μήπως ο συλλογισμός μου καταλήγει στο ότι πρέπει να αφήσουμε ελεύθερα τα ένισκτά μας, να αφήνουμε τους αδύναμους να πεθαίνουν και να τρωγόμαστε μεταξύ μας; Όχι. Σαφώς δε θα θεωρούσα λύση κάτι τέτοιο. Πρέπει να μοιραζόμαστε με τους φτωχούς και πεινασμένους και πρέπει να βοηθάμε τους άλλους να επιβώνουν.

Δεν είναι όμως απληστία το ότι φτάνουμε στα 70 χρόνια ζωής και απαιτούμε να ζήσουμε άλλα 20 χωρίς να παρουσιάσει πτώση η υγεία μας; Δεν είναι απληστία το ότι μετά από μια απερίσκεπτη ζωή όπου το σώμα μας έχει καταστρεφεί σε σημείο που δεν μπορεί να αφήσει απογόνους να ζητάμε από την επιστήμη να μας δώσει την ευκαιρία να αποκτήσουμε 2-3 παιδιά; Και το ότι θέλουμε να αποφασίσουμε πριν καλά καλά παντρευτούμε ακριβώς πόσα παιδιά θα κάνουμε και ξέρουμε ότι αυτά θα επιβιώσουν σίγουρα χάρη στα εμβόλια και στα φάρμακα πάλι απληστία δεν είναι; Και το ότι θέλουμε να ζήσουμε στην εξοχή, αλλά να χτίσουμε και 5-6 μαγαζιά και ένα super-market εκεί δίπλα για να ζούμε άνετα και ευχάριστα το ίδιο. Αυτή λοιπόν η συμπεριφορά είναι που αυξάνει συνεχώς το μέγεθος του πληθυσμού μας καθιστώντας τον παράλληλα προβληματικό και αδύναμο. Εδώ οφείλεται η διατάραξη της ισορροπίας με τον κόσμο που κατοικούμε και επομένως η αυτοκαταστροφή μας.

Και για να κλείσω, εδώ βρίσκεται και η υποκρισία μας που ανέφερα στην αρχή. Εμείς που επιβαρύνουμε τον πλανήτη μόνο και μόνο με την ύπαρξή μας και τη συμπεριφορά μας μετά προσπαθούμε να αποδώσουμε ευθύνες στους "άλλους". Κι εγώ, άλλωστε, που τόση ώρα κατακρίνω την απληστία μας, τα ίδια δε θα κάνω όταν έρθει η σειρά μου;

ph.

Τρίτη 25 Αυγούστου 2009

Βάσεις Σχολών 2009

Προετοιμαζόμαστε όπως θα έχεις διαπιστώσει, ω Άγνωστε αναγνώστη, για τις Πανελλήνιες εξετάσεις. Και μόλις βγήκαν οι φετινές βάσεις, που στην ουσία θα αποτελέσουν τη βάση για τις επόμενες βάσεις (τι ειπα πάλι ο π*@&$@#*?). Η σχολή της προτίμησης μου ανέβηκε αρκετά και τώρα χρειάζεται με τα τωρινά δεδομένα να πιάσω 18891 μόρια. Πρόκειται για τη Ναυπηγών Μηχανολόγων Μηχανικών του ΕΜΠ αν και δεν είναι η μόνη μου επιλογή. Οι επόμενες επιλογές μου είναι οι Πληροφορικές της Αθήνας, του Πειραιά. Δε θα με πείραζε καθόλου να περάσω σε σχολή με τέτοιο αντικείμενο μιας και έχω μεγάλο ενδιαφέρον για τους υπολογιστές και ασχολούμαι εδώ και χρόνια με τη συνομωταξία τους.

Ο patatahooligan θα τα βρει λίγο μπαστούνια αφου στοχεύει ακόμα πιο ψηλά, για Ηλεκτρολόγων Μηχανολόγων Μηχανικών του ΕΜΠ και η βάση πήγε φέτος στα 19306 μόρια.

Το μόνο σίγουρο είναι ότι μας περιμένει πολύ δουλειά μέσα στο χειμώνα και πολύ αγωνία το επόμενο καλοκαίρι που θα περιμένουμε τις βάσεις. Ας ευχηθούμε ο ένας στον άλλον (γιατί δε μας διαβάζει και κανείς) καλή επιτυχία. Καλή επιτυχία, patatahooligan!

Υποψήφιος αποτυχών προσεχώς,
dimitrisTS (πολύ cool nickname έχω τελικά!)

Κυριακή 23 Αυγούστου 2009

The come-back

Επιστρέφω λοιπόν, στην ενεργό δράση μετά από πολλούς μήνες. Δεν έχω πολλά να πω. Οι φωτιές αυτή τη στιγμή καίνε όλη την Αττική στην κυριολεξία. Έχει φτάσει το μέτωπο στην εθνική οδό και υπάρχουν φόβοι μήπως περάσει και στην πλευρά της Πάρνηθας.

Παρόλ' αυτά, πολλοί, αντί να βοηθήσουν με όποιο τρόπο είναι δυνατόν αυτό, γκρινιάζουν και μιξοκλαίνε-αντιδρούν-μας σπάνε τα νεύρα-συνοωσιολογούν. "Η κυβέρνηση το ένα, το άλλο, το δείνα." Όπα, για στάσου ρε μάγκα. Ο πολίτης δεν έχει ευθύνη; Γιατί να είναι υπεύθυνη η κυβέρνηση για όλα. Ο πολίτης έχει την υποχρέωση να καθαρίζει την ιδιοκτησία του, ειδικά όταν ξέρει ότι βρίσκεται σε επίφοβη περιοχή.

Από την άλλη, οι συνομωσιολόγοι λένε ότι είναι σχέδιο της κυβέρνησης για να δώσουν έπειτα αποζημιώσεις και να πάρουν σε αντάλλαγμα ψήφους. Από τη μια, τους κράζουν (οι ίδιοι) όταν δε δίνουν αποζημιώσεις ("πού είναι το κράτος;;;") και από την άλλη όταν δίνουν, τους κράζουν για σκοπιμότητα!!! Συγγνώμη, αλλά προφανώς πρέπει να το κοιτάξετε αυτό, δεν είναι φυσιολογικό.

Η δουλειά που κάνουν οι πυροσβεστικές δυνάμεις είναι εκπληκτική και ηρωική. Και όποιος έχει διαφωνία περί αυτού ας έρθει προς τα πάνω να παλέψει και αυτός με τέτοιο αέρα να δούμε τι επιτυχία θα έχει.

Έυχομαι να τελειώσει σήμερα αυτός ο εφιάλτης και να μην εξαπλωθεί και στις γύρω περιοχές...

Δημήτρης

Τρίτη 7 Ιουλίου 2009

3η μέρα του Schoolwave

Την Κυριακή πήγαμε με το Μήτσο να παρακολουθήσουμε την 3η μέρα του schoolwave. Ο λόγος που επιλέξαμε αυτή τη μέρα ήταν ότι ήταν η ανεπίσημη "metal μέρα" του φετινού φεστιβάλ. Και όντως όταν φτάσαμε έξω από τις πύλες του θεάτρου βράχων το μόνο που έβλεπαν τα μάτια μας ήταν μακριά (αχτένιστα ή και άπλυτα πολλές φορές) μαλλιά και μαύρες μπλούζες.

Η αλήθεια όμως είναι ότι ξενερώσαμε όταν άρχισε η συναυλία γιατί παρ' όλο που το 95% των παιδιών είχαν έρθει για τη metal τα πρώτα 4 συγκροτήματα ήταν τελείως άσχετα με το είδος : punk, rap κτλ. Και αυτό δε θα ήταν πρόβλημα αν μερικοί από αυτούς που ανέβηκαν να παίξουν δεν ήταν τελείως άσχετοι. Όχι ότι δεν είδαμε και καμία καλή vocalist ή κανάν καλό κιθαρίστα που και που, αλλά γενικά το επίπεδο ήταν πολύ χαμηλό. Και εδώ που τα λέμε όταν διαβάζεις στα profile των συγκροτημάτων ότι ιδρύθηκαν επειδή κάθονταν τα παιδιά ένα σαββατόβραδο και δεν είχαν τι να κάνουν οπότε είπαν "δεν κάνουμε ένα συγκρότημα;" (όντως το διάβασα αυτό σε ένα prof δεν το λέω για να κράξω!) λογικό δεν είναι να μην έχουν να επιδείξουν σοβαρή δουλειά;

Ευτυχώς αυτά ανατράπηκαν όταν άρχισαν να βγαίνουν τα metal συγκροτήματα. Τέτοιο επίπεδο πραγματικά δεν το περίμενα. Οι vocalist έκαναν εξαιρετική δουλειά, τα riff ήταν απλά ΘΕΙΚΑ, οι ντράμμερ και οι μπασσίστες έδιναν άκρως πορωτικούς ρυθμούς και ήταν όλοι δεμένοι σα σύνολο... Από το πρώτο τραγούδι των Mestoral μέχρι το γνωστό πια Seek the fire των Headshot δεν σταματήσαμε να φωνάζουμε και να κάνουμε headbanging.

Αυτό που έκανε τη διαφορά με όλες τις προηγούμενες χρονιές είναι ότι τώρα τα παιδιά είχαν δουλέψει πάρα πολύ. Δεν συνέθεταν πλέον την εικόνα των εφήβων που ψάχνονται, αλλά ήταν πλέον σωστοί μουσικοί, ήξεραν τι έκαναν πάνω στη σκηνή και είχαν μια αξιοπρεπέστατη εμφάνιση. Και μάλιστα δεν αναγκάστηκαν να καταφύγουν σε διασκευές γνωστών κομματιών για να πάρουν το χειροκρότημα αλλά έπαιξαν τα δικά τους κομμάτια. Θα μπορούσα να απαριθμήσω πολλά πράγματα που μου άρεσαν σε κάθε συγκρότημα χωριστά αλλά δε χρειάζεται, όλοι ήταν πολύ καλοί και όλοι μας έφτιαξαν.

Και ίσως όλα αυτά να μαρτυρούν μια γενικότερη ανάπτυξη του είδους της metal στην Ελλάδα. Ελπίζω ότι και τα επόμενα χρόνια όλα τα αξιόλογα συγκροτήματα που έχω γνωρίσει μέσω του schoolwave αλλά και από αλλού θα συνεχίσουν να δημιουργούν υψηλού επιπέδου μουσική και να δείχνουν ότι μπορούμε και στην Ελλάδα να γράφουμε ωραία μουσική κάτι που η Pop και τα σκυλάδικα έχουν βαλθεί να διαψεύσουν.

Ένα παράπονο όμως το έχω από τα παιδία. Ήταν τόσο μεγάλος ο ζήλος τους να προκαλέσουν mosh pits και walls of death που μας τα έπρηξαν στο τέλος. ΚΑΘΕ συγκρότημα σε ΚΑΘΕ κομμάτι μας ζητούσε να ανοίξουμε και να κάνουμε ένα wall of death. Όχι ότι εμείς συμμετείχαμε αλλά ήταν πολύ κουραστικό να σταματάνε ουσιάστικα να ασχολούνται με τη μουσική για να κάνουν αυτό το πράγμα. Θα είναι κρίμα τώρα που ανέβηκε τόσο το επίπεδο της μουσικής να χάσουμε το στόχο μας και να ανεβαίνουμε στη σκηνή μόνο και μόνο για να πέσει ξύλο από κάτω.

Άντε να δούμε την επόμενη χρονιά τι θα δούμε; Θα κρατηθεί υψηλά το επίπεδο ή θα αποδειχθεί ότι ήταν απλά μια καλή μέρα και τίποτα άλλο η Κυριακή;

ph.

Τετάρτη 24 Ιουνίου 2009

Καλοκαιράκι... ή μήπως όχι;

Και για άλλη μια φορά βρισκόμαστε στην ευχάριστη θέση να νιώθουμε ότι αφήσαμε τις εξουθενωτικές εξετάσεις πίσω μας και μπαίνουμε στο καλοκαίρι, την εποχή που όλοι έχουμε συνδυάσει με ξεκούραση (=ξύσιμο), ξάπλα (=κι άλλο ξύσιμο), μπάνιο (=...μπάνιο, τι άλλο;). Όμως αυτές οι εικόνες τώρα πια αιωρούνται στα μυαλά των άλλων και όχι τα δικά μας καθώς εμείς προετοιμαζόμαστε για την 3η λυκείου.

Έτσι, οι περισσότεροι έχουμε ήδη βυθιστεί στο διάβασμα και στα φροντιστήρια για να βγάλουμε όσο περισσότερη από την ύλη της 3ης μπορούμε από το καλοκαίρι και ακόμη και οι λίγες βδομάδες που θα είναι κενές δε θα είναι ελεύθερες γιατί δε θα μπορούμε να έχουμε το μυαλό μας πουθενά αλλού εκτός από αυτό που μας περιμένει μόλις γυρίσουμε. Βλέπουμε, λοιπόν για άλλη μια φορά (και ελπίζουμε τελευταία) πόσο υπερβολικό μπορεί να γίνει το εκπαιδευτικό σύστημα. Από την άλλη σίγουρα είναι ουτοπικό να θέλουμε ένα κατατακτήριο σύστημα που να μην οδηγεί σε υπερβολές, οπότε όπως και όσοι προηγήθηκαν από εμάς απλά θα βγάλουμε το σκασμό και θα κάτσουμε να διαβάσουμε.

Δε θα με ενοχλούσε βεβαίως τόσο πολύ αυτή η κατάσταση αν δεν ήταν ένας τεράστιος όγκος ανώφελου χρόνου. Μιας και βρισκόμαστε στην ψυχολογία της μέγιστης δυνατής απόδοσης και του ανταγωνισμού παύουμε να αποσκοπούμε στο να αποκτήσουμε γνώσεις από το σχολείο και αντιθέτως στοχεύουμε αποκλειστικά στο να περάσουμε στη σχολή της προτίμησής μας. Αποτέλεσμα είναι οι φοιτητές να μην έχουν πολλές φορές ούτε τις γενικές γνώσεις που σχετίζονται με το αντικείμενο των σπουδών τους καθώς και να χάνουμε την ευκαιρία να αποκτήσουμε πολύτιμες γνώσεις με το να μη προσπαθούμε να διαβάσουμε με ουσιαστικό τρόπο.

Από την άλλη, είμαι σίγουρος ότι θα έχετε βαρεθεί να ακούτε γκρίνια από εφήβους για το εκπαιδευτικό σύστημα οπότε ας μη σας πρήζω άλλο. Ελπίζω ότι θα σας ξαναδώ σύντομα με κάποια καινούρια ανάρτηση (ο πραγματικός λόγος για το παρόν άρθρο ήταν η αναβίωση του blog)

ph.

Δευτέρα 5 Ιανουαρίου 2009

Peace sells...

Επιτέλους ο flame war που ξέσπασε τις τελευταίες μέρες πήρε τέλος. Ο Μήτσος συνεννοήθηκε με την filologosmb και έσβησαν και οι δύο τις αναρτήσεις των τελευταίων ημερών.

Επιπλέον, συμφωνήσαμε να μην αναφερθούμε ξανά στο συγκεκριμένο θέμα, να μην ξαναφήσουμε αρνητικό σχόλιο σε ανάρτησή της και να μην ξαναπειλήσει κανείς κανέναν. Στείλαμε και μερικά mail εξηγόντας κάποια σκοτεινά σημεία και νομίζω ότι μπορώ να πω με σιγουριά ότι έχουμε αφήσει πλέον πίσω μας την κόντρα αυτή.

Το καλό για σας είναι ότι δε θα διαβάζετε πια αναρτήσεις που δεν αντιλαμβάνεστε το περιεχόμενο και το νόημά τους (όχι ότι είχαν).

Αυτά από δική μας μεριά. Φαντάζομαι κάτι ανάλογο ισχύει και στην απέναντι όχθη.

Και όπως πάντα παραθέτω και το link, αν και αυτή τη φορά δεν ξέρω αν έχει νόημα:
http://filologosmb.wordpress.com/

ph.