Η δύναμη του Διαδυκτίου

Ένα θέμα που θεωρώ μας έχει απασχολήσει όλους είναι η συνεχώς αυξανόμενη δύναμη του Διαδυκτίου. Αυτή η δύναμη συνίσταται κυρίως στη μη ύπαρξη αποτελεσματικού τρόπου ελέγχου και λογοκρισίας, μετατρέποντας το Internet σε ένα απόρθητο κάστρο της ελευθερίας του λόγου και, κατά συνέπεια, της Δημοκρατίας.
Ο λόγος που το Internet διαφέρει τόσο πολύ από τα άλλα μέσα μαζικής επικοινωνίας συναντάται στον τρόπο λειτουργίας. Η τηλεόραση, το ραδιόφωνο και ο Τύπος φιλτράρουν, στην ουσία, όλα αυτά που δημοσιεύουν και φυσικά το φίλτρο που χρησιμοποιούν φέρει τη σφραγίδα της κυβέρνησης ή της αντιπολίτευσης, ανάλογα με τη στάση που θέλουν να κρατήσουν και το πολιτικό κόμμα που υποστηρίζουν. Κάτι ανάλογο δεν υπάρχει στο Διαδύκτιο. Φυσικά και υπάρχει λογοκρισία και περιορισμός σε αυτά που μπορεί να δημοσιεύσει κάποιος, αλλά αυτός ο περιορισμός επιβάλλεται από τους διαχειριστές της κάθε ιστοσελίδας που δε διαφέρει σε τίποτα από εμάς, είναι απλοί άνθρωποι με ελάχιστη εως καθόλου εξουσία που αποφάσισαν να φτιάξουν μια ιστοσελίδα απλώς για να περνάν την ώρα τους. Αν τώρα σε αυτά προσθέσουμε και την ευκολία δημιουργίας ενός site, μπορεί ο καθένας άφοβα να μιλήσει.
Και με το άφοβα αναφέρομαι στην ανωνυμία που προσφέρει το Internet σε όσους βέβαια ξέρουν να το χρησιμοποιούν. Οι εγγραφές σε site ή και η δημιουργία τους, όπως δημιουργήθηκε και αυτό το blog, απαιτούν ελάχιστα στοιχεία, τα οποία μπορεί να είναι και ψεύτικα και μια ηλεκτρονική ταχυδρομική διεύθυνση, η οποία δε μαρτυρά το όνομά μας αν προσέξουμε κατά τη δημιουργία της (βλ. patatahooligan@yahoo.com). Φυσικά κάτι ανάλογο δεν υπάρχει στην τηλεόραση ή την εφημερίδα, αφού εκεί όλες οι ομιλίες γίνονται επώνυμα.
Επιπλέον, ένα ακόμη στοιχείο του Internet που βοηθάει στην ελεύθερη διακίνηση ιδεών είναι ο τεράστιος όγκος του. Είναι πρακτικά αδύνατον κάποιος να ελέγξει, όχι όλα τα sites, forums και blogs που υπάρχουν, αλλά ούτε καν ένα αξιοσημείοτο ποσοστό από αυτά. Φυσικά, δεν ισχύει το ίδιο για τα υπόλοιπα ΜΜΕ, αφού αφενός είναι σαφέστατα περιορισμένα και αφετέρου τα πιο δημοφιλή παρακολουθούνται περισσότερο, ενώ στο Internet υπάρχουν ιστοσελίδες κολλοσιαίων διαστάσεων που το κρατός μπορεί να μην υποψιάζεται καν την ύπαρξή τους.
Τέλος, η ύπαρξη της πειρατίας, και μάλιστα σε μεγάλο βαθμό σημαίνει ότι μπορεί κάποιος να πάρει στα χέρια του υλικό που έχει απαγορευθεί, όπως βιβλία ή βίντεο που δυσφημίζουν άτομα με μεγάλη εξουσία.
Για να γίνουν όλα αυτά πιο κατανοητά θα σας παραθέσω ένα παράδειγμα. Εδώ μπορείτε να δείτε την υπόθεση μια καταγγελείας για τη διαφθορά που υπάρχει στα δικαστήρια που ποτέ δεν έφτασε στα φώτα στη δημοσιότητα, αλλά χάρη στο Internet διαδώθηκε παντού.

ph.