Βlog-4-All

Τις τελευταίες μέρες έχουμε όλοι πάθει το σύνδρομο των Blogs. Οι ιδέες διαδέχονται η μία την άλλη, τα κείμενα και τα προσχέδια επίσης και στην τελική δεν βγαίνει τίποτα. Θα μιλήσω για τον εαυτό μου καθώς δεν ξέρω ακριβώς για τους υπόλοιπους τι συμβαίνει. Υπάρχουν πολλά θέμτα για τα οποία θα ήθελα να γράψω. Κάθομαι λοιπόν εδώ, στον υπολογιστή μου και ξεκινάω να γράψω κάτι. Στο pickup παίζουν ασταμάτητα Pink Floyd καθώς και αντάρτικα της Βέμπω και συντροφιά μου κρατάει ένα φλυτζάνι ζεστή σοκολάτα. Η τελευταία πρόταση δεν ισχύει, απλώς ήθελα ειδυλλιακό κλίμα! Κάθομαι λοιπόν με την καλύτερη διάθεση να γράψω κάτι αρχίζω να γράφω, σβήνω-γράφω... Τίποτα! Ξαναπροσπαθώ! Πολλές φορές σκέφτομαι να γράψω για κάποια θέματα, αλλά όταν το επιχειρώ ανακαλύπτω (έκπληκτος) πως δεν έχω κάτι συγκεκριμένο να γράψω. Ειδικά το τελευταίο μου κείμενο για τα Free Press ενώ είναι ένα θέμα που με ενδιαφέρει, το μισώ γιατί είναι ελλιπές και ξεχειλωμένο, πιασμένο με συρματόσχοινα από τις άκρες. Δεν είναι πηγαίο και μισώ ότι δεν είναι πηγαίο. Είναι σαν ένα θεατρικό κομμάτι που μοιάζει επιτηδευμένο. Όλα αυτά που σκέφτομαι δε μπορώ να τα γράψω στο ''χαρτί'', δεν ξέρω γιατί. Ίσως θα πρέπει να καταγράψω σε ένα φύλλο τις σκέψεις μου και να τις καταγράψω μια προς μια. Ίσως μόνο τότε να μπορέσω να γράψω πάλι κάτι που να μ' αρέσει (όχι απαραίτητα να είναι ωραίο, ο καθένας κρίνει διαφορετικά). Λέτε να είναι γραπτό να δομήσω τη σκέψη μου, να βάλω ένα μπούσουλα σ' ότι γράφω και να μη στηρίζομαι μόνο στις συνειρμικές συγγραφές μου? Θα το δούμε σύντομα αυτο...