Δευτέρα 10 Μαρτίου 2008

Παππούτσια...

Αγαπητοί φίλοι και αναγνώστες,

Μπορεί να σας φανεί περίεργο το θέμα που αποφάσισα να εκθιάσω σήμερα αλλά είναι κάτι που το συλλογίζομαι καιρό τώρα χωρίς να το έχω εξωτερικέψει σχεδόν σε κανέναν άλλον. Είναι θέμα που μπορεί να το εκλάβετε ως χιουμοριστικό και ως αλλοπρόσαλο αλλά χρίζει της μέγιστης προσοχής.

Η κοινωνική και οικονομική κατάσταση ενός ανθρώπου μπορεί να φανεί από τα παππούτσια του. Παππούτσια φθαρμένα, γυαλισμένα, δερμάτινα, αθλητικά, μπαλαρίνες, γόβες, γαλότσες, πέδιλα. Κάθε μία κοινωνική ομάδα έχει και ένα συγκεκριμένο τύπο παππουτσιών που ελάχιστα διαφοροποιείται ανάμεσα στα μέλη της. Θα μπορούσε κάποιος να πει πως το πορτοφόλι του καθενός φαίνεται στα παππούτσια του. Και αυτό γιατί πολλοί δεν χρησιμοποιούν τα παππούτσια μόνο με τη χρηστική τους έννοια αλλά και ως επίδειξη του κοινωνικού επιπέδου τους, οικονομικού ή πολιτιστικού. Είναι σαν τη διακόσμηση ενός σπιτιού. Ένας νεόπλουτος θα διακοσμήσει ένα σπίτι με πολλά και ακριβά πράγματα, θα το κάνει κιτς. Κάποιος που γεννήθηκε πλόυσιος θα επιλέξει βαριά κομμάτια που να τονίζουν το παρελθόν του αλλά θα είναι απλά κομμάτια. Ένας εργάτης θα διακοσμήσει το σπίτι του σύμφωνα με τα λεφτά που έχει στο πορτοφόλι του και θα τα αξιοποιήσει με φειδώ. Ακριβώς έτσι γίνεται και με τα παππούτσια. Ένα υψηλόβαθμο στέλεχος δεν θα αγοράσει παππούτσια από το Lidl, αλλά θα αγοράσει από γνωστή φίρμα που έχει υποκατάστημα και στην Κηφισσιά και στο Κολωνάκι! Αντίθετα ένας υπάλληλος βενζινάδικου ή ένας οδοκαθαριστής θα φορέσει κάποια άνετα παππούτσια που δε θα του δημιουργήσουν προβλήματα στο γεμάτο 8ωρο του. Άρα από το τελευταίο συνεπάγεται πως εκτός από τη κοινωνική θέση του καθενός σκιαγραφείται και το επάγγελμά του.

Ένα απλό και καθημερινό λοιπόν στοιχείο, μια λεπτομέρεια της καθημερινότητας μπορεί να μεταμορφωθεί σ' ένα φορέα κοινωνικού διαχωρισμού μεταξύ διαφόρων ομάδων. Αυτό που με σιγουριά όλοι θα μπορούσαμε να πούμε, είναι πως σε καμία περίπτωση δε φαίνεται ο χαρακτήρας των προσώπων και πως ποτε ένα πρόσωπο δεν κρίνεται από την εμφάνιση του.

Ο καθένας είναι ξεχωριστός, δεν χρειάζεται κάποιος να νίωθει κατώτερος επειδή κάποιος άλλος φοράει λουστρίνια. Αυτοί που φοράν τα ακριβά ρούχα και παππούτσια είναι αυτοί που προσπαθούν να καλύψουν την εσωτερική σαπίλα και το κενό συναισθημάτων που ίσως κρύβουν μέσα τους.

dimitrisTS


3 σχόλια:

Unknown είπε...

ego apenantias... eno exo na foreso kala papoutsia protimona forao ta kseftismena nike pou eixa agorasei prin 2 xronia....

POu exo pesei.... :P

Ανώνυμος είπε...

+2 agapite mou...
De mporeis na fantasteis apo posa test pernagan ta papoutsia pou agoraza mikrh apo ti mana mou..
Na episimanw pws einai kata twn papoutsiwn xwris takouni kai variemai na thn akouw otan tolmaw kai emfanizomai me ena aplo papoutsaki e3w!!Mh fantasteis pws eimaste apo kamia Ekalh alla h mana mou panta prosexei "ti 8a pei/dei o kosmos.."
Dystyxws yparxoun akoma autes oi antilhpseis...Egw to mono pou de mporw na vlepw einai ta sandalia kai kyriws auta me kaltsa (omg) ola ta alla...papoutsakia tou 8eoulh einai :D

Ανώνυμος είπε...

Μια ¨σάπια¨ κοινωνία
Ζούμε σε μια υλιστική εποχή που η αξία του ατόμου καθορίζεται από τα αγαθά που μπορεί να αποκτήσει καθώς επίσης και την εμφάνιση του…
Μια όμορφη παρουσία πλέον δεν προϋποθέτει μόνο όμορφα χαρακτηριστικά και ένα σχετικά καλό σωματότυπο. Αλλά πολύ περισσότερα: χρειάζεται να ακολουθεί πιστά τις επιταγές της μόδας και να έχει ¨εκλεπτυσμένο¨ γούστο, ώστε να γίνεται αρεστός στα μάτια των πολλών.
Όλα αυτά όμως απαιτούν από το άτομο να αφιερώνει μεγάλο μέρος του ήδη μειωμένου χρόνου του σε δραστηριότητες μέσω των οποίων θα επενδύσει στην εμφάνισή του. Πότε όμως βρίσκει τον χρόνο να ασχοληθεί με τον ψυχικό του κόσμο; Με την ανάγκη του πνεύματός του για καλλιέργεια; Με την ανάγκη να ξαναβρεί την ισορροπία που τόσο εύκολα διαταράσσεται στις μέρες μας; Η απάντηση είναι γνωστή σε όλους μας. Δεν τον βρίσκει.
Γι’ αυτό και ο κόσμος έχει γεμίσει με ανθρωπάκια που δουλεύουν μέρα νύχτα για να βγάλουν χρήματα να καταναλώσουν. Γι’ αυτό έχει γεμίσει με φτηνούς ανθρώπους δίχως αξίες….δίχως ιδανικά….που το μόνο που ξέρουν να κάνουν είναι όλο και μεγαλύτερες εκπτώσεις στους ηθική τους μέχρις ότου να ξεπουλήσουν όλον τους τον εαυτό. Και να μείνουν απλά ένα ακριβό σακάκι, πίσω από μια επιφανή θέση και μια ζωή γεμάτη αδικήματα εις βάρος των άλλων, μόνο και μόνο για να διευκολύνουν την δική τους.
Και όλα αυτά για ποιόν λόγο; Προσπαθούμε να φανούμε και να ξεχωρίσουμε πώς; Βουτώντας πιο βαθειά μέσα στην μάζα; Αποτελώντας άλλον έναν μοχλό του κατεστημένου;
Η κατάσταση αυτή πρέπει να αλλάξει! Και ποιος είναι αυτός που θα τα καταφέρει; Η νέα γενιά. Αυτή μόνο είναι σε θέση να την καταπολεμήσει γιατί αποτελείται από τους πολίτες του αύριο. Γιατί αυτή γνωρίζει την πραγματικότητα του σήμερα και έχει το μέλλον μπροστά της για να την αλλάξει. Γιατί αποτελείται από άτομα που δεν κατάφερε να αφομοιώσει το σύστημα και έχουν ακόμα δικαίωμα επιλογής. Πάνω στα ιδανικά και στις αξίες αυτής της γενιάς πρέπει να επενδύσουμε. Είναι υποχρέωση όλων όσων η συνείδηση δεν κοιμάται….ακόμα.!