Opeth - Watershed

Σήμερα που έχω όρεξη για γράψιμο λέω να σας πρήξω. Και θα αναφερθώ τώρα στο νέο album των Opeth, αυτής της υπερμπάντας που ειδικοί ακόμα ψάχνουν να βρουν από που αντλούν αυτό το μοναδικό συνθετικό οργασμό. Λέγεται πως σε κάποια πηγή στη Στοκχόλμη βρίσκεται το μυστικό και φυλάγεται πολύ καλά(citation needed). Η αλήθεια είναι πως όλα στριφογυρίζουν μέσα στο μυαλό μιας μουσικής ιδιοφυίας που ακούει στο όνομα Mikael Åkerfeldt και παρόλο που είναι σαν ποντικός, σε γοητεύει. Περιμέναμε, εμείς οι fan με αγωνία τη νέα δουλειά των Σουηδών βιρτουόζων και η αναμονή απέδωσε καρπούς. Από τις πρώτες νότες του Coil, λες κάτι γίνεται εδώ. Σατανικό και ρομαντικό μαζί, σκοτεινό και επικό, ήρεμο και συγκινητικό. Η μπασογραμμή δε μένει σταθερή και δίνει παλμό και μελωδία. Η γυναικεία φωνή δε πολύ καλή ιδέα και ταιριάζει άρτια. Στη συνέχεια, θα σχολιάσω το Lotus Eater (λοτοφάγος). Εισαγωγή με ψαλμωδία και στη συνέχεια γύρισμα στα drums, μια στροφή με καθαρά φωνητικά και μια με brutal και πάει λέγοντας. Τα riff τρελαίνονται, κοντεύουν να βγουν από το πεντάγραμμο (τα χέρια έχουν πάρει φωτιά για να τους προλάβω ενώ ακόυω τα τραγούδια). Ωραία γυρίσματα και ωραίες γέφυρες. Στη συνέχεια το αρμόνιο παίζει ένα σατανικό και υποβλητικό ήχο. Και ξαναμπαίνουμε στο κύριως riff. Στροφή 180 μοίρες, και το γυρνάμε σε στυλ jazz μ' ένα υπέροχο μεταβατικό κομμάτι. Τα solo τα σπάνε απλά... Άλλο να το λέω και άλλο να το ακούτε.

Ας πάμε τώρα στην άλλη τραγουδάρα του δίσκου: Porcelain Heart. Υπέροχο κομμάτι με υπέροχα clean σημεία και πορωτικά distorted... Ένα ανατριχιαστικό clean σόλο στη μέση που ίσως να 'ναι το καλύτερο clean solo που έχω ακούσει ποτέ.

Τέλος, η μπαλάντα Burden που μας φέρνει αναμνήσεις από τον ακουστικό δίσκο των Opeth, το Damnation (που για άλλους ήταν αριστούργημα και για άλλους όχι). Πολύ καλό κομμάτι πράγματι, αυτό σημαίνει τέλειο για τα δεδομένα των Σουηδών. Αξίζει να ακουστεί και από αυτούς που δεν πιστεύουν στη metal. Θεϊκό σημείο ήταν το βαθμιαίο ξεκούρδισμα της κιθάρας στο τέλος.

Αυτό που πέτυχαν οι Opeth με το τελευταίο τους δίσκο ήταν να ξεπεράσουν το masterpiece τους, Blackwater Park και να κοιτάξουν προς τα πάνω. Ο πήχης έχει ανέβει πάρα πολύ και σίγουρα θα ανέβει ακόμα περισσότερο. Η λογική του keep it real που έχουν άλλα συγκροτήματα μόνο κακό τους κάνει. Οι Opeth δε φοβούνται να κάνουν το οτιδήποτε. Είναι μια death metal μπάντα που έχει βγάλει ακουστικό δίσκο. Και θα κλείσω αυτό το καλό άρθρο (σε θέμα και όχι σε συγγραφή), με μια φράση που είπε ο keyboard player των Opeth πρόσφατα:

A good musician knows what he's not supposed to play.

(μετ. Ένας καλός μουσικός ξέρει τι δεν πρέπει να παίξει.)

dimitrisTS