Βlog-4-All

Βλέποντας τον αγαπητό συν-admin να γράφει μελαγχολικά βαριεστημένος, αγκομαχώντας στα σκουριασμένα πλήκτρα του πληκτρολογίου του, έρχομαι να παραθέσω (...once again) ένα εντελώς άχρηστο και χωρίς νόημα post. Λέω να σχολιάσω και από δικής μου πλευράς την έναρξη του νέου σχολικού έτους. Όλα οδεύουν σε αυτό και είναι αναπόφευκτο. Όλοι έχουν γυρίσει στον καζάνι που λέγεται Αθήνα και οι χαρούμενες κόρνες των πυρωμένων ΙΧ ηχούν και αντηχούν στα τοιχώματα αυτού του καζανιού στο οποίο βράζαμε όλο το καλοκαίρι. Ο patatahooligan μελαγχόλησε πάλι, οπότε ήρθαμε στα ίσα μας και δεν ακούει Megadeth πλέον. Κρίμα και είναι καλό συγκρότημα. Τελικά μόνο για τα σχολεία δε θα πω σήμερα, το βλέπω. Σοβαρά τώρα(ωχχχ), θα είναι μια διετία δύσκολη για μας (τη γενιά του ένδοξου 92) καθώς είμαστε σε τροχιά εξετάσεων (πανελληνίων). Προβλέπω τρελό διάβασμα... Οοοο, ναι!!! Όμως θα έχουμε και κάτι που μας έλειψε όλο το καλοκαίρι. Το αίσθημα πως είμαστε στο σχολείο, με τους φίλους μας, την αναμονή του κουδουνιού, τα πολυπόθετα και χιλιουμνημένα ΚΕΝΑ μας, και τις ατέλειωτες ώρες γυμναστικής που εν τέλει καταλήγει σε ηλιοθεραπεία στην κερκίδα του γηπέδου μας. Προτελευταία χρονία στα θρανία, και μετά στα αμφιθέατρα. Όμως, εγώ μελαγχολώ για κάποιον άλλον λόγο από τον πατάτα. Όλα αυτά που προαναφέρω θα μου λείψουν όταν θα φύγουμε από το σχολείο καθώς και η αίσθηση της ασφάλειας και της ζεστασίας που σου προσφέρει. Οι πλάκες, οι αταξίες μας, οι φωνές μας θα σβήσουν και κάθε χρόνο θα χώνονται πιο κάτω, στο πυθμένα των αναμνήσεων του σχολείου, καθώς νέα παιδιά, νέες παρέες θα εμφανίζονται για να συνεχίσουν να δίνουν λόγο υπάρξης στο σχολείο. Και μεις θα φύγουμε θα πετάξουμε στην ανοιχτή κοινωνία, με την ενηλικίωση και ό,τι συνεπάγεται αυτή και θα νοσταλγούμε τις μαλακίες που λέγαμε στο προαύλιο ή μέσα στο μάθημα που σχολιάζαμε το τραπεζομαντιλέ πουκάμισο της καθηγήτριας και τα σαρδάμ των καθηγητών μας. Άντε καλή χρονιά (σχολική χρονία).

Υ.Γ.Τελικά νομίζω πως είχε νόημα...

dimitrisTS