Οποιοσδήποτε ασχολείται όπως και εγώ με τη μουσική θα ξέρει ότι η Ελλάδα έχει μια αρκετά υψηλού επιπέδου αλλά τελείως άγνωστη metal σκηνή. Δυστυχώς, καθώς η metal έχει πάψει να είναι εμπορική από τη δεκαετία των 90 έχει παραμεληθεί πάρα πολύ σαν είδος και πρέπει να ψάξει κανείς για να βρει τα πραγματικά ταλαντούχα συγκροτήματα που υπάρχουν.
Ένα από αυτά τα συγκροτήματα είναι οι Next to Nothing. Παρ' όλο που είναι ακόμη στο ξεκίνημα (έχουν βγάλει μόνο ένα album και ένα demo και αυτά δεν είναι διαθέσιμο σε ευρύ κοινό), πιστεύω ότι τα επόμενα χρόνια θα μιλάμε για αριστουργήματα γραμμένα από τα χέρια τους.
Η μουσική τους θα έλεγα θυμίζει κάτι από Opeth στο ότι είναι ένα μίγμα διάφορων στυλ, κυρίως ελληνικό death metal, ελαφρώς νοθευμένο με thrash και συνδυασμένο με clean κομμάτια σε στυλ progressive rock και μελωδίες που φέρνουν σε κλασσική μουσική απλουστευμένης μορφής. Με μία λέξη θα τους αποκαλούσα progressive metal, αλλά σίγουρα πιο πολύ θα κατατοπιστείτε ακούγοντας τα κομμάτια τους παρά διαβάζοντας αυτή την παράγραφο.
Αυτό όμως που τους κάνει πραγματικά να ξεχωρίζουν είναι η στάση τους απέναντι στη μουσική. Κατ' αρχάς με το που ακούς μερικά κομμάτια τους νιώθεις πόσο αγαπάνε τη μουσική και πόσο κόπο έκαναν για να γράψουν κάτι αξιόλογο, όχι για να πουλήσουν, αλλά για να βάλουν και αυτοί το λιθαράκι που τους αναλογεί στον τεράστιο πύργο της μουσικής. Επιπλέον, όλα τα κομμάτια, στίχους και booklet μπορείτε να τα κατεβάσετε και να τα διακινείτε μέσω internet νόμιμα και εύκολα (εφόσον δεν έχετε χρηματικό κέρδος) από το επίσημο site του συγκροτήματος αφού το συγκρότημα είναι φανατικός υποστηρικτής της ελεύθερης διακίνησης της μουσικής. Σίγουρα δεν βλέπουμε κάτι τέτοιο συχνά στις μέρες μας.
Εγώ προσωπικά τους προτείνω ανεπιφύλακτα και πιστεύω ότι αξίζουν το χρόνο και την προσοχή όλων των μουσικόφιλων και όχι μόνο των οπαδών της metal. Για όσους θέλουν να τους "δοκιμάσουν" θα πρότεινα να μην ασχοληθείτε με το demo, καθώς και οι ίδιοι έχουν δηλώσει ότι δεν είναι και πολύ περήφανοι για αυτό. Από το "Being and Nothingness" αγαπημένα μου είναι το "Into Time" και το "Mine", ενώ το "A Game Like This" προσωπικά θεωρώ τους αδικεί.
Καθώς κλείνω το άρθρο, θα ήθελα να ευχηθώ καλή τύχη στους Next to Nothing και να τους πω ότι έχουν την πλήρη υποστήριξή μου (καθώς και του dimtrisTS, μη νομίζετε ότι σας ξέχασε, απλώς ένας από τους δύο θα έγραφε το άρθρο).
Για περισσότερο ψάξιμο :
Next to Nothing official site
Next to Nothing Myspace Profile
Ένα από αυτά τα συγκροτήματα είναι οι Next to Nothing. Παρ' όλο που είναι ακόμη στο ξεκίνημα (έχουν βγάλει μόνο ένα album και ένα demo και αυτά δεν είναι διαθέσιμο σε ευρύ κοινό), πιστεύω ότι τα επόμενα χρόνια θα μιλάμε για αριστουργήματα γραμμένα από τα χέρια τους.
Η μουσική τους θα έλεγα θυμίζει κάτι από Opeth στο ότι είναι ένα μίγμα διάφορων στυλ, κυρίως ελληνικό death metal, ελαφρώς νοθευμένο με thrash και συνδυασμένο με clean κομμάτια σε στυλ progressive rock και μελωδίες που φέρνουν σε κλασσική μουσική απλουστευμένης μορφής. Με μία λέξη θα τους αποκαλούσα progressive metal, αλλά σίγουρα πιο πολύ θα κατατοπιστείτε ακούγοντας τα κομμάτια τους παρά διαβάζοντας αυτή την παράγραφο.
Αυτό όμως που τους κάνει πραγματικά να ξεχωρίζουν είναι η στάση τους απέναντι στη μουσική. Κατ' αρχάς με το που ακούς μερικά κομμάτια τους νιώθεις πόσο αγαπάνε τη μουσική και πόσο κόπο έκαναν για να γράψουν κάτι αξιόλογο, όχι για να πουλήσουν, αλλά για να βάλουν και αυτοί το λιθαράκι που τους αναλογεί στον τεράστιο πύργο της μουσικής. Επιπλέον, όλα τα κομμάτια, στίχους και booklet μπορείτε να τα κατεβάσετε και να τα διακινείτε μέσω internet νόμιμα και εύκολα (εφόσον δεν έχετε χρηματικό κέρδος) από το επίσημο site του συγκροτήματος αφού το συγκρότημα είναι φανατικός υποστηρικτής της ελεύθερης διακίνησης της μουσικής. Σίγουρα δεν βλέπουμε κάτι τέτοιο συχνά στις μέρες μας.
Εγώ προσωπικά τους προτείνω ανεπιφύλακτα και πιστεύω ότι αξίζουν το χρόνο και την προσοχή όλων των μουσικόφιλων και όχι μόνο των οπαδών της metal. Για όσους θέλουν να τους "δοκιμάσουν" θα πρότεινα να μην ασχοληθείτε με το demo, καθώς και οι ίδιοι έχουν δηλώσει ότι δεν είναι και πολύ περήφανοι για αυτό. Από το "Being and Nothingness" αγαπημένα μου είναι το "Into Time" και το "Mine", ενώ το "A Game Like This" προσωπικά θεωρώ τους αδικεί.
Καθώς κλείνω το άρθρο, θα ήθελα να ευχηθώ καλή τύχη στους Next to Nothing και να τους πω ότι έχουν την πλήρη υποστήριξή μου (καθώς και του dimtrisTS, μη νομίζετε ότι σας ξέχασε, απλώς ένας από τους δύο θα έγραφε το άρθρο).
Για περισσότερο ψάξιμο :
Next to Nothing official site
Next to Nothing Myspace Profile
ph.
Αναρτήσεις
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου