Ρίχνοντας μια ματιά στη ζωή μας ανακαλύπτουμε πόσα όνειρα ποτέ δεν πραγματοποιήσαμε και αυτό που μας βασανίζει είναι ότι δεν τα κυνηγήσαμε. Απλώς καθίσαμε και τους δώσαμε την ευκαιρία να μας προσπεράσουν, να χαθούν για πάντα και τελικά τα κλειδώνουμε στα βαθύτερα μπουντρούμια του εγκεφάλου μας, τα κρύβουμε από τους εαυτούς μας γιατί δε θέλουμε να τα βλέπουμε πια, δε θέλουμε να θυμόμαστε τα λάθη που καθόρισαν τη ζωή μας, τις στιγμές που έπρεπε να αρπάξουμε και τις αφήσαμε να φύγουν. Και μαζεύονται εκεί σιγά σιγά όλο και περισσότερα και μας βαραίνουν, δε μας αφήνουν να ησυχάσουμε και προσπαθούμε μάταια να τα περιορίσουμε πριν μας ρουφήξουν την ευτυχία και μας οδηγήσουν στη μιζέρια που χαρακτηρίζει τον άνθρωπο της εποχής μας.
Κι όμως, ήταν αυτά τα όνειρα πραγματικά αυτό που θέλαμε; Μήπως τυφλωθήκαμε από την εξιδανίκευση της δόξας, του χρήματος και της επιτυχίας και αναζητούσαμε λάθος πράγματα; Βλέπω τα όνειρα που είχα μέχρι στιγμής και καταλαβαίνω ότι ήταν κούφια, μάταια. Παρόλο που δεν το καταλάβαινα τότε, δεν αποσκοπούσαν στην πραγματική ευτυχία. Ήταν απλώς παρορμήσεις της στιγμής, που μου τα επάβαλλαν τα ΜΜΕ με την πλύση εγκεφάλου τους. Και έτσι είναι τα περισσότερα όνειρα. Από μικρά τα παιδιά ονειρεύονται να γίνουν τραγουδιστές, ηθοποιοί, ποδοσφαιριστές, όχι επειδή τους αρέσει το επάγγελμα αλλά επειδή αυτό παρουσιάζεται εξιδανικευμένο. Η πραγματικότητα όμως απέχει πολύ από την εικόνα που σχηματίζουμε στο μυαλό μας, μια εικόνα που θα μας στοιχειώνει άμα δεν την κυνηγήσουμε αλλά θα μας απογοητεύσει αν ανακαλύψουμε ότι είναι κάλπικη. Από τέτοια "λάθος" όνειρα δεν έχουμε ποτέ κέρδος ακόμη και αν τα πραγματοποιήσουμε γιατί δεν παίρνουμε αυτό που περιμέναμε.
Άλλωστε ο Καβάφης δε μας προειδοποίησε; Δε μας εξήγησε ότι ο πλούτος της Ιθάκης δεν βρίσκεται στην ίδια την Ιθάκη αλλά στον δρόμο που θα ακολουθήσουμε, στις περιπέτειες που θα ζήσουμε; Άρα όταν θέτουμε τους στόχους μας πρέπει να κοιτάμε και τη διαδρομή που θα διανύσουμε και όχι μόνο στον τελικό προορισμό. Μπορεί ασήμαντα καθημερινά επιτεύγματα με φίλους να μας δώσουν περισσότερη χαρά από μεγάλες φανταχτερές διεθνείς καριέρες που συνήθως οδηγούν στη μοναχηκή ζωή και στην δυστυχία. Έχοντας αυτό κατά νου ξαφνικά αλλάζουν υπόσταση οι παιδικές μας παρορμήσεις. Τα όνειρα που είχαμε να γίνουμε διάσημοι τραγουδιστές, αθλητές, ηθοποιοί απομυθοποιούνται και επιτέλους το βλέμμα μας τα διαπερνά και τα βλέπει όπως πραγματικά είναι : ανόητες σκέψεις μιας πιο ανώριμης εποχής που δεν άγγιξαν παρά μόνο επιφανειακά το αντικείμενο τους.
Και ξαφνικά συνειδητοποίησα ότι όλα αυτά τα όνειρα που είχα, όπως όλοι μας, κρυμμένα στο μυαλό μου δεν είχαν καθόλου επιρροή πάνω μου. Δεν μπορούν πια να με στενοχωρούν γιατί κατά βάθος χαίρομαι που δεν τα πραγματοποίησα και ίσως για αυτό να μην τα κυνήγησα και ας μην το καταλάβαινα τότε. Δεν παύω φυσικά να έχω όνειρα. Αλίμονο, δε θα μπορούσαμε να ζήσουμε χωρίς αυτά, αλλά τώρα πια δεν περιλαμβάνουν φαντασμαγορικά κατορθώματα. Όχι. Δεν τα χρειάζομαι πλέον. Τώρα έχω όνειρα προσγειωμένα, ρεαλιστικά και αυτή τη φορά περιέχουν τους φίλους μου και τα πράγματα που αγαπώ. Και αυτά τα όνειρα σίγουρα θα τα κυνηγήσω. Και δε με νοιάζει αν θα τα πραγματοποιήσω γιατί θα φροντίσω να ευχαριστηθώ την προσπάθειά μου όσο μπορώ περισσότερο. Και ίσως να καταλήξω ένας απλός ανθρωπάκος, που δεν κατάφερε να εκπληρώσει τις προσδοκίες από τη ζωή, αλλά θα ξέρω ότι προσπάθησα να πραγματοποιήσω έναν καλό σκοπό, κάτι που θα είχε αξία. Και θα ξέρω ότι θα είμαι ο καλύτερος που θα μπορούσα να είμαι, ότι στη ζωή μου έθεσα τους σωστούς στόχους.
Και σας συμβουλεύω να κάνετε το ίδιο. Ρίξτε μια ματιά μέσα σας και δείτε αν όντως τα όνειρά σας είναι αυτά που θα έπρεπε να είναι. Γιατί μπορείτε να αλλάξετε τους στόχους σας, μπορείτε να αλλάξετε τον εαυτό σας, αλλά άμα δεν ασχοληθείτε τώρα και ανακαλύψετε πολύ αργά ότι πολεμούσατε για λάθος σκοπούς, δε θα μπορείτε να κάνετε τίποτα πια.
ph.
Κι όμως, ήταν αυτά τα όνειρα πραγματικά αυτό που θέλαμε; Μήπως τυφλωθήκαμε από την εξιδανίκευση της δόξας, του χρήματος και της επιτυχίας και αναζητούσαμε λάθος πράγματα; Βλέπω τα όνειρα που είχα μέχρι στιγμής και καταλαβαίνω ότι ήταν κούφια, μάταια. Παρόλο που δεν το καταλάβαινα τότε, δεν αποσκοπούσαν στην πραγματική ευτυχία. Ήταν απλώς παρορμήσεις της στιγμής, που μου τα επάβαλλαν τα ΜΜΕ με την πλύση εγκεφάλου τους. Και έτσι είναι τα περισσότερα όνειρα. Από μικρά τα παιδιά ονειρεύονται να γίνουν τραγουδιστές, ηθοποιοί, ποδοσφαιριστές, όχι επειδή τους αρέσει το επάγγελμα αλλά επειδή αυτό παρουσιάζεται εξιδανικευμένο. Η πραγματικότητα όμως απέχει πολύ από την εικόνα που σχηματίζουμε στο μυαλό μας, μια εικόνα που θα μας στοιχειώνει άμα δεν την κυνηγήσουμε αλλά θα μας απογοητεύσει αν ανακαλύψουμε ότι είναι κάλπικη. Από τέτοια "λάθος" όνειρα δεν έχουμε ποτέ κέρδος ακόμη και αν τα πραγματοποιήσουμε γιατί δεν παίρνουμε αυτό που περιμέναμε.
Άλλωστε ο Καβάφης δε μας προειδοποίησε; Δε μας εξήγησε ότι ο πλούτος της Ιθάκης δεν βρίσκεται στην ίδια την Ιθάκη αλλά στον δρόμο που θα ακολουθήσουμε, στις περιπέτειες που θα ζήσουμε; Άρα όταν θέτουμε τους στόχους μας πρέπει να κοιτάμε και τη διαδρομή που θα διανύσουμε και όχι μόνο στον τελικό προορισμό. Μπορεί ασήμαντα καθημερινά επιτεύγματα με φίλους να μας δώσουν περισσότερη χαρά από μεγάλες φανταχτερές διεθνείς καριέρες που συνήθως οδηγούν στη μοναχηκή ζωή και στην δυστυχία. Έχοντας αυτό κατά νου ξαφνικά αλλάζουν υπόσταση οι παιδικές μας παρορμήσεις. Τα όνειρα που είχαμε να γίνουμε διάσημοι τραγουδιστές, αθλητές, ηθοποιοί απομυθοποιούνται και επιτέλους το βλέμμα μας τα διαπερνά και τα βλέπει όπως πραγματικά είναι : ανόητες σκέψεις μιας πιο ανώριμης εποχής που δεν άγγιξαν παρά μόνο επιφανειακά το αντικείμενο τους.
Και ξαφνικά συνειδητοποίησα ότι όλα αυτά τα όνειρα που είχα, όπως όλοι μας, κρυμμένα στο μυαλό μου δεν είχαν καθόλου επιρροή πάνω μου. Δεν μπορούν πια να με στενοχωρούν γιατί κατά βάθος χαίρομαι που δεν τα πραγματοποίησα και ίσως για αυτό να μην τα κυνήγησα και ας μην το καταλάβαινα τότε. Δεν παύω φυσικά να έχω όνειρα. Αλίμονο, δε θα μπορούσαμε να ζήσουμε χωρίς αυτά, αλλά τώρα πια δεν περιλαμβάνουν φαντασμαγορικά κατορθώματα. Όχι. Δεν τα χρειάζομαι πλέον. Τώρα έχω όνειρα προσγειωμένα, ρεαλιστικά και αυτή τη φορά περιέχουν τους φίλους μου και τα πράγματα που αγαπώ. Και αυτά τα όνειρα σίγουρα θα τα κυνηγήσω. Και δε με νοιάζει αν θα τα πραγματοποιήσω γιατί θα φροντίσω να ευχαριστηθώ την προσπάθειά μου όσο μπορώ περισσότερο. Και ίσως να καταλήξω ένας απλός ανθρωπάκος, που δεν κατάφερε να εκπληρώσει τις προσδοκίες από τη ζωή, αλλά θα ξέρω ότι προσπάθησα να πραγματοποιήσω έναν καλό σκοπό, κάτι που θα είχε αξία. Και θα ξέρω ότι θα είμαι ο καλύτερος που θα μπορούσα να είμαι, ότι στη ζωή μου έθεσα τους σωστούς στόχους.
Και σας συμβουλεύω να κάνετε το ίδιο. Ρίξτε μια ματιά μέσα σας και δείτε αν όντως τα όνειρά σας είναι αυτά που θα έπρεπε να είναι. Γιατί μπορείτε να αλλάξετε τους στόχους σας, μπορείτε να αλλάξετε τον εαυτό σας, αλλά άμα δεν ασχοληθείτε τώρα και ανακαλύψετε πολύ αργά ότι πολεμούσατε για λάθος σκοπούς, δε θα μπορείτε να κάνετε τίποτα πια.
ph.
Αναρτήσεις
5 σχόλια:
Αν στοχεύουμε σε πράγματα που μας υποβάλλουν παράγοντες έξω από μας, τότε αυτά σίγουρα δεν είναι όνειρα, αλλά εκδηλώσεις ματαιοδοξίας. Αν τα όνειρά σου πια περιστρέφονται γύρω από απλά πράγματα που αγαπάς, και κυρίως σχετίζονται με αγαπημένα πρόσωπα, τότε σίγουρα αυτά τα όνειρα δεν θα σε κάνουν ανθρωπάκο, αλλά ά ν θ ρ ω π ο που γνωρίζει την ουσία και την αλήθεια της ζωής. Μια ένσταση έχω μόνο : πόσο προσγειωμένοι πρέπει να είμαστε και πόσο πρέπει να ψαλιδίζουμε τα όνειρά μας σ' έναν κόσμο που βυθίζεται μέσα στη σκοπιμότητα και τον ωφελιμισμό? Νομίζω ότι έχουμε , κυρίως έχετε δικαίωμα να διατηρείτε και κάποια όνειρα μη προσγειωμένα και μη ρεαλιστικά αρκεί αυτά να μη σας παρασύρουν στο ψέμα και τη ματαιοδοξία, αλλά στην ελπίδα και στον αγώνα.
Χμ η αλήθεια είναι ότι δεν ήταν σωστή η χρήση του όρου "προσγειωμένα". Δεν είναι ότι δεν έχω καθόλου τρελά ή φιλόδοξα όνειρα, απλώς δεν είναι τόσο αντιρεαλιστικά όσο τα παιδικά όνειρα που ανέφερα, είναι πιο βάσιμα.
Το υποψιαζόμουν ότι αυτό ήταν το νόημα οσων έγραψες, αλλά κατάλαβαίνεις... έχω ένα κόλλημα με την ακριβολογία.
Βασικά έβγαζε λάθος νόημα αυτό που έλεγα οπότε καλά κάνετε και έχετε κόλλημα (σε αυτήν την περίπτωση, μην πάρετε αέρα!)
Δυόμιση η ώρα τη νύχτα (!) και στέλνεις σχόλιο για να επιδοκιμάσεις το φιλολογικό δαιμόνιο. Δεν θα πάρω αέρα, αλλά οφείλω να το σημειώσω στα πολύ θετικά αυτής της επικοινωνίας.
Δημοσίευση σχολίου